Αυτός ήταν ο μεγάλος Τάκης Μουσαφίρης-Σε μια συνέντευξη πριν 40 χρόνια τα είχε πει όλα

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2021 ο σπουδαίος συνθέτης, στιχουργός και μουσικός, Τάκης Μουσαφίρης έφυγε από την ζωή νικημένος από τον κοροναϊό και με αφορμή τον θάνατό του που σκόρπισε βαρύ πένθος στο καλλιτεχνικό και όχι μόνο στερέωμα, θυμόμαστε σταθμούς της ζωής του.

Γιαννιώτης βέρος, με όλη την πολύτιμη προίκα της Ηπείρου στην ιδιοσυγκρασία του, που σε μικρή ηλικία μετοίκησε στην Αθήνα. Η πόλη αυτή τον έχρισε συνθέτη, εκεί έκανε τις πρώτες του μουσικές δουλειές. Αρχικά δούλευε σε μικρές μουσικές σκηνές, ταβέρνες και μπουάτ της Πλάκας τραγουδώντας μαζί με την κιθάρα του.

Στη συνέχεια, έδειξε και το δημιουργικό του ταλέντο γράφοντας ευπώλητα τραγούδια ή όπως και ο ίδιος ομολογούσε…σουξέ.

Από παιδί ακόμα ασχολήθηκε με την κιθάρα. «Άκουγα να παίζει πιάνο μια γειτόνισσα και προσπαθούσα να μάθω τους τόνους. Μετά προσπαθούσα να κουρδίσω την κιθάρα, ακούγοντας τα κουδούνια των προβάτων» είχε δηλώσει κάποτε.

Μεγάλωσε σε μουσική οικογένεια. Προτού μετακομίσει στην Αθήνα, έπαιζε σε ταβέρνες και κουτούκια των Ιωαννίνων. Και οι δύο γονείς του, πάντως, ήταν μουσικά καταρτισμένοι και του μετέδωσαν τις γνώσεις τους. Όλοι μαζί μετακόμισαν στην πρωτεύουσα για μια καλύτερη τύχη.

«Δεν μπορώ ούτε κι εγώ να καταλάβω από πού είμαι. Είμαι συνεχώς μέσα σε μια βάρκα στο Ρίο-Αντίρριο και πηγαίνω πότε στην Αθήνα και πότε στα Γιάννενα. Μάλλον δεν έχω μία πατρίδα, αλλά δύο. Είμαι από τα Γιάννενα, είμαι από την Αθήνα, είμαι από την Ελλάδα» είχε πει.

Αν και έγραφε από πολύ νωρίς τραγούδια, τα μεγάλα του σουξέ τα έδωσε σε μεγάλους τραγουδιστές στα μέσα της δεκαετίας του ’70.

Δημοφιλή είναι τραγούδια όπως: Κάνε κάτι να χάσω το τρένο, Πες μου πού πουλάν καρδιές, Ένα τραγούδι πες μου ακόμα, Ο Ταξιτζής, Μυστικέ μου Έρωτα, Σ’ αγαπώ ακόμα, Άκου, Άτακα κι επι τόπου, Σε μια στοίβα καλαμιές, Εγώ ο ξένος, Ένα λεπτό περιπτερά, Χιονάνθρωπος, Άγνωστε φίλε, Αγαπάω δύσκολα, Έγω να δεις,Το σ’ αγαπώ δεν το λέω, Λέγε μου σ’ αγαπώ, Οι Ξενύχτες, Εμείς οι δύο.

Ο Τάκης Μουσαφίρης ήταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, που δεν επιδίωκε την προσωπική προβολή. Κινείτο στον οικογενειακό και στενό φιλικό του κύκλο, δεν κυκλοφορούσε σε νυχτερινά μαγαζιά και σε δημοσιογραφικά πηγαδάκια, ούτε «ξοδευόταν» σε συνεντεύξεις και δημόσιες δηλώσεις.

Γνωστός δημοσιγράφος έγραψε πριν λίγη ώρα ότι τον «κυνηγούσε¨επί πέντε χρόνια, εις μάτην, για να του δώσει συνέντευξη.

Με Ρένα Κουμιώτη, Ρίτα Σακελλαρίου και Κώστα Καφάση

Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση που έκανε παλαιότερα η Πίτσα Παπαδοπούλου πως «Αν δεν ήταν ο Μουσαφίρης, εγώ θα ήμουν απλά μια τραγουδίστρια που ίσως να μη με ήξερε κανείς σήμερα». Ο ίδιος είχε εξομολογηθεί ότι προσπαθούσε να μάθει κιθάρα και τους τόνους από μια γειτόνισσα και «ακούγοντας τα κουδούνια των προβάτων».

Μιλώνταςγια τους λαϊκούς τραγουδιστές είχε προσθέσει ότι «γύρω στους πέντε πιστεύω είναι αυτοί που έχουν φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι τους όταν τραγουδούν: Είναι ο Μητροπάνος, ο Στράτος Διονυσίου, ο Καζαντζίδης, ο Γαβαλάς και ο Αγγελόπουλος».

Είχε αποκαλέσει τον Μητροπάνο «θεϊκό».

Το «άστρο» του  Τάκη Μουσαφίρη μεσουράνησε την δεκαετία του 1980 αλλά τα κομμάτια του ακούγονται μέχρι τις ημέρες μας. Πολλές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του όπως «Ο ταξιτζής», «Εγώ ο ξένος» και «Ένα λεπτό περιπτερά» τις ερμήνευσε ο Στράτος Διονυσίου.

Ανεπανάληπτο δίδυμο

Ο Παναγιώτης Κουνάδης, ρεμπετολόγος και μελετητής του ελληνικού, λαϊκού τραγουδιού, λέει στο in.gr για τον εκλιπόντα:

«Μια φορά ή δύο είχαμε ιδωθεί, γύρω στο 1983, ήθελε να κάνει, να εκδώσει ας πούμε, ένα μουσικό περιοδικό και μου είχε προτείνει να γράψω. Δεν ευοθώθηκε ποτέ, δυστυχώς… Μονταδόρος τραγουδιών ήταν, σαν τον Φοίβο. Όχι τόσο συνθέτης, να τα παράξει δηλαδή εξ αρχής. Άρπαζε το αυτί του μελωδίες και τις κόλλαγε με άλλες, ταλέντο κι αυτό. Μου θύμιζε τον Μουφλουζέλη η σκέψη του πάνω στην μουσική. Του είχα δώσει πολλά τραγούδια κι εγώ, από το αρχείο μου, παραδοσιακά.»

Ο Μωυσής Ασέρ υπενθυμίζει μια χαρακτηριστική δήλωση του Μουσαφίρη, ότι σε έναν δίσκο, εκτός από τα σουξέ, χρειάζονται και 2-3 «κακά» τραγούδια, για να ξεχωρίζουν τα καλά.

«Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί στα Γιάννενα, έψαχνα το τηλέφωνό του και δεν το έβρισκα. Ο Μουσαφίρης είχε το χάρισμα της τραγουδοποιίας. Μαζί με τον Τάκη Σούκα και τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον θεωρώ τον πλέον δημιουργικό τραγουδοποιό με αξιέπαινη παραγωγικότητα και με πραγματική απήχηση στο κοινό», συμπληρώνει ο Ασέρ, από τις μουσικές εκδόσεις Καθρέφτης.

Η συνέντευξη-ποταμός που είχε δώσει στον Στέλιο Ελληνιάδη για το Περιοδικό Μουσική:

«Γράφω σουξέ, αλλά έχω κι ωραία τραγούδια», είχε δηλώσει ο Μουσαφίρης στον Ελληνιάδη, ώρα 4 το πρωί στην οδό Ποσειδώνος, έχοντας φύγει από ένα λαϊκό κέντρο στο οποίο ο Μουσαφίρης είχε την καλλιτεχνική διεύθυνση.

«Νομίζουν ότι είμαι αγράμματος κι ότι δεν ξέρω μουσική. Είδα να με σατιρίζουν και στο θέατρο έτσι», ομολόγησε ο μεγάλος συνθέτης σε εκείνη του την συνέντευξη.

Δείτε περισσότερα στις εικόνες που προέρχονται από το αρχείο του Περιοδικού Μουσική (τ.47) και διαβάστε εκεί ολόκληρη την συνέντευξη:

«Είναι πολύ άσχημο ο τραγουδιστής να μιλάει κατά της γυναίκας, τα κέντρα οι γυναίκες τα γεμίζουνε»: μια από τις δεκάδες εξαιρετικές ατάκες του στην συνέντευξη στο Περιοδικό Μουσική.

Ακόμα: «Το τραγούδι έχει κατάπτωση ή εξέλιξη ανάλογη με αυτήν της κοινωνίας. Το τραγούδι συμβαδίζει με τον εποχή. Άρρωστη εποχή, άρρωστο τραγούδι.»

Την είδηση του θανάτου του Τάκη Μουσαφίρη ανακίνωσε στο προφίλ του στο facebook ο σημαντικός συνθέτης και συνεργάτης του Ρασούλη, Πέτρος Βαγιόπουλος, οοποίος αρνήθηκε οποιαδήποτε περαιτέρω δήλωση.