Το πάτε σε friend zone, προσοχή!

Και δεν είναι ότι το ξεκινήσατε έτσι, εξ ου και το πρόβλημα, σωστά; Γιατί άλλο το να σε βάζει ο άλλος στον πάγο, και να απορρίπτει τα συναισθήματα σου βασιζόμενος στο ειλικρινές, αλλά και τόσο απαθές ταυτόχρονα «σε βλέπω σαν φίλη», κι άλλο το να ξεκινάτε ζευγάρι κανονικό, σε μία σχέση παθιασμένη, και να φτάσετε να αλληλο-αντιμετωπίζεστε σαν φιλαράκια, με το πάθος προ πολλού ξεθυμασμένο.

Γιατί κατά εκεί το τραβάτε, στο friend zone ολοταχώς. Όπου και οι δυο σας έχετε ξεκινήσει να συμβιβάζεστε, έστω και υποσυνείδητα, με το γεγονός ότι δεν διάγετε πια και την περίοδο του εντονότερου πάθους σας, και ο έρωτας μοιάζει να αργοσβήνει, άτονος και ετοιμοθάνατος. Δεν σου αρέσει; Δεν κάνεις και κάτι για να το αλλάξεις όμως! Μην κλείνοντας τα μάτια σε πρώτη φάση. Και αντικρίζοντας τα σημάδια που δείχνουν ότι κατά εκεί πηγαίνει το πράγμα, ώστε να στρίψεις, έστω και κατά μόνας το τιμόνι προς άλλη, σωτήρια κατεύθυνση:

• Έχετε ξεχάσει από πότε έχετε να το κάνετε. Το σεξ για την ακρίβεια έχει αντικατασταθεί από απλά χαδάκια, και φιλάκια πού και πού, ενώ το αποφεύγετε, έστω και υποσυνείδητα, όταν οι συνθήκες οδηγούν προς τα εκεί. Ζευγάρι στο οποίο το σεξ πεθαίνει, χάνει το βασικό χαρακτηριστικό που το κάνει ζευγάρι. Τούτου δοθέντος στο μυαλό σου, γνωρίζεις από πού να ξεκινήσεις…
• Δεν βρίσκεστε συχνά. Και όταν το κάνετε, επιδιώκετε τη φιλική συντροφιά τρίτων. Οι δυο σας, ως concept, οπουδήποτε εκεί έξω, δεν υπάρχει ως πιθανότητα, από ενός σημείου και έπειτα, και μάλιστα απόλυτα συνειδητά. Επειδή μάλλον δεν θα έχετε και πολλά να πείτε, πόσο μάλλον να κάνετε…
• Βαριέστε ο ένας τον άλλο. Και προτιμάτε, ακόμη και όταν βρίσκεστε στον ίδιο χώρο, να χαλαρώνετε σαν buddies, κάνοντας ο καθένας ό,τι τον ευχαριστεί. Κοινές δραστηριότητες, εξορμήσεις, και κάθε τι άλλο που συνέθεταν μέχρι τώρα την καθημερινότητα σας, έχουν εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερον και πλέον, ο καλύτερος φίλος καθενός είναι ο εαυτός του. Απλά…
• Καμία προσφώνηση λατρείας. Τα «μωράκι μου», «αγαπούλα μου», και ό,τι άλλο έχετε κατά νου αντικαθίστανται από την προσφώνηση των ονομάτων σας, πολλές φορές συνοδευόμενες και από το εξαιρετικά ευγενικό «ρε!», έτσι, για να δείξετε και τυπικά ότι ρομαντική οικειότητα, ώρα μηδέν.
• Καμία χάρη και υποχωρητική διάθεση. Ενώ μέχρι τώρα θα μπορούσατε να πέσετε στη φωτιά ο ένας για τον άλλο, πλέον το quid pro quo ισχύει σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια, και καθένας δεν δίνει, παρά μόνο αν πάρει. Χαρακτηριστικό που προσιδιάζει στις πλέον καλοχτισμένες λυκοφιλίες εκεί έξω, αλλά όχι και σε ένα υγιές ζευγάρι…
• Διεκπεραιώνετε τα πάντα συγκαταβατικά. Χωρίς να έχετε διάθεση να το ψάξετε λίγο περισσότερο, να ζουζουνίσετε πάνω από πράγματα που στο παρελθόν γουστάρατε. Δεν είναι ότι σας έχει φύγει εντελώς ακόμη και η ελάχιστη διάθεση του ενός απέναντι στον άλλο, αλλά από την άλλη είναι σαν να έχετε αναπτύξει τον κώδικα επικοινωνίας των κολληταριών, που αγαπιούνται μεν, αλλά αυτή αγάπη είναι πλήρως απαγκιστρωμένη από οποιοδήποτε εξωτερικό συναίσθημα. Χωρίς τον παραμικρό χυμό, για να της δίνει νόημα στην ύπαρξη της…
• Έχετε έρθει πλέον τόσο κοντά, που έχει χαθεί ακόμη και το ελάχιστο ποσοστό μαγείας που έχει απομείνει μεταξύ σας. Η συνήθεια έχει καταφάει τη χρυσόσκονη, και η φθορά κάνει τη δουλειά της εκ των έσω, υπαγορεύοντας τον δρόμο που θα ακολουθηθεί: και ο οποίος ελάχιστα έχει να κάνει με οποιοδήποτε ερωτικό στοιχείο. Και το εξετάζουμε για το φιλικό…

Δεν είναι απαραίτητα άσχημα τα πράγματα, αρκεί εσύ να γνωρίζεις τι είναι αυτό που θέλεις από τον τύπο, τον οποίο (αρχικά τουλάχιστον) προόριζες για σύντροφο ζωής. Ο τίτλος μπορεί να αντικατασταθεί μια χαρά, και να μην έχεις το παραμικρό πρόβλημα, αν και η όλη φάση είναι απόλυτα σχετική. Το να μετατρέψεις αυτό που έχεις με το αγόρι σου σε κάτι άλλο, έτσι κι αλλιώς, εξαρτάται από την ίδια την ποιότητα αυτού του «άλλου». Συνεπώς, αν δεν μπορείς να τον δεις καθόλου ως το φιλαράκι σου, με το οποίο θα λέτε τα πάντα, πρόσεξε τη συνέχεια σας, γιατί προς τα εκεί οδεύει το θέμα. Απλά ενημερώνω, εσύ λάβε τα μέτρα σου…