Οι Κένταυροι, οι “ανανεωτικοί” κι ο Μεϊμαράκης Βουλγαράκης Τζαμτζής

Η στρατηγική της Κουμουνδούρου να παρουσιάζει ως σκληρό δεξιό με “ύποπτο” παρελθόν τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Βαγγέλη Μεϊμαράκη ενοχλεί και προβληματίζει τη Συγγρού που επενδύει στο μεσαίο δρόμο και φοβάται μήπως ξυπνήσουν αντιδεξιά σύνδρομα στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά και το κεντρικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ περί νέου και παλιού, καθώς και η επιχείρηση ταύτισης της σημερινής με την προηγούμενη ηγεσία της ΝΔ, ανησυχούν τη γαλάζια ηγεσία, που σπεύδει να απαντήσει στα σχετικά επιχειρήματα με δηλώσεις και ανακοινώσεις.

Η ταύτιση του κ. Μεϊμαράκη από τους αντιπάλους του με τους Κενταύρους και τους Ρέηντζερς της ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του ’80, έχει ιδιαιτέρως προβληματίσει γαλάζια στελέχη, που δεν επιθυμούν τίποτε να σκιάσει το φλερτ με τους κεντρώους ψηφοφόρους.

Πηγές της ΝΔ σημειώνουν άλλωστε πως ο κ. Μεϊμαράκης ως πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ δεν ανήκε στη γενιά των Κενταύρων: Η άτυπη ομάδα στο εσωτερικό της γαλάζιας νεολαίας, που είχε κατηγορηθεί για ακροδεξιές πρακτικές και σκληρές συγκρούσεις με αντίπαλες νεολαίες, φέρεται να λειτουργούσε επί προεδρίας του Ευάγγελου Αβέρωφ με αρχηγούς το Βασίλη Μιχαλολιάκο και το Μανο Μανωλάκο. Ο κ.Μεϊμαράκης έγινε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ το 1984 όταν πια αρχηγός της ΝΔ ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι το 1987.

Η ομάδα των Μεϊμαράκη- Βουλγαράκη τότε είχε το παρατσούκλι “ανανεωτικοί” και η αλλαγή στην ηγεσία της ΟΝΝΕΔ δεν είχε γίνει μάλιστα με καθόλου ομαλό τρόπο. Όπως θυμάται νεολαίος της εποχής, η εσωκομματική σύγκρουση ήταν σκληρή (αντικατόπτριζε άλλωστε την αλλαγή στο επίπεδο της ηγεσίας) η δε απελθούσα “φρουρά” δεν έφευγε με τίποτε από τα κεντρικά γραφεία της ΟΝΝΕΔ, όπου σημειώθηκαν αψιμαχίες. Η κόντρα συνεχίστηκε και κορυφώθηκε στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ στο Κάραβελ το 1987.

Την περίοδο που ο κ.Μεϊμαράκης ήταν πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, ο βουλευτής σήμερα της ΝΔ Μάκης Βορίδης ήταν στη νεολαία της ΕΠΕΝ, με την οποία η νεολαία της ΝΔ είχε επίσης συγκρούσεις. Οι ΕΠΕΝίτες αποκαλούσαν τους ΟΝΝΕΔίτες “κότες, κολωνακιώτες” και συχνά τα πνεύματα άναβαν. Κάτι που ίσως εξηγεί και την εμφανή αντιπάθεια Μεϊμαράκη- Βορίδη: Δεν είναι τυχαίο πως όταν ο πρώτος ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ ο δεύτερος είχε διαφωνήσει έντονα μαζί του σε ζητήματα στρατηγικής και ιδεολογίας.

Ο μεγαλύτερος όμως αντίπαλος της ΟΝΝΕΔ τότε, θυμάται το ίδιο στέλεχος, ήταν (εκ των πραγμάτων) η νεολαία του ΠΑΣΟΚ. Αντιπάθεια που η γαλάζια νεολαία μοιραζόταν με το Ρήγα Φεραίο. Λόγω κόντρας με το ΠΑΣΟΚ ο κ. Μεϊμαράκης μάλιστα αναλάμβανε κοινές πρωτοβουλίες με τους Ρηγάδες (όπου το Νίκο Βούτση είχε διαδεχθεί ο Νίκος Φιλης). Μέχρι και κοινές πικετοφορίες είχαν πραγματοποιηθεί όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε σπάσει τη διεθνή απομόνωση του καθεστώτος Γιαρουζέλσκι της Πολωνίας.

Αλλά και στα πάνελ του διαλόγου που είχε ανοίξει ως υπουργός Νέας Γενιάς ο Γιώργος Παπανδρέου, οι εκπρόσωποι της ΟΝΝΕΔ Γιάννης Χατζής και του Ρήγα Πάνος Σκουρλέτης (την ΚΝΕ εκπροσωπούσε ο Νίκος Μαράκης) συχνά δημιουργούσαν κοινό μέτωπο κατά του Δημήτρη Καρύδη της νεολαίας ΠΑΣΟΚ.

Τα χρόνια βεβαίως έχουν περάσει και το πολιτικό τοπίο έχει αλλάξει- κι όμως η αναμέτρηση διεξάγεται συχνά με αναφορές στο παρελθόν, εξ ου και η προσπάθεια της ΝΔ να απαντήσει σε όσα καταλογίζουν οι πολιτικοί της αντίπαλοι στον αρχηγό της.