marmagaΕίναι οι συνεταιρισμοί η απάντηση στην ύφεση;
Ένα από τα πρώτα θύματα της ύφεσης στην χώρα μας ήταν οι συνεταιριστικές οργανώσεις σε όλες τους τις μορφές, είτε αυτές ήταν αγροτικού χαρακτήρα, είτε τράπεζες είτε στον χώρο του λιανεμπορίου. Κάποιες εξαφανίσθηκαν κάτω από το βάρος των χρεών που δημιουργήθηκαν από την αδυναμία να ακολουθήσουν τις εξελίξεις ή ακόμη και κακοδιαχείρισης, κάποιες κατέληξαν σε χέρια ιδιωτών χωρίς και αυτό να σημαίνει απαραίτητα σωτηρία (π.χ. ΑΓΝΟ) και κάποιες άλλες βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Από το όραμα του Αλέξανδρου Μπαλτατζή, του ανθρώπου έκανε σκοπό της ζωής του την δημιουργία ενός ισχυρού συνεταιριστικού κινήματος στην χώρα μας και “παιδιά” του, μεταξύ άλλων, ήταν η ΣΕΒΑΘ, η ΣΕΚΑΠ, η ΣΕΠΕΚ και η γαλακτοβιομηχανία Ροδόπη σχεδόν τίποτα δεν έχει μείνει ζωντανό. Από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ότι η ΣΕΚΑΠ η οποία υπολειτουργούσε για μεγάλο διάστημα κατέληξε στον όμιλο του Ιβάν Σαββίδη ενώ η Ροδόπη στους αδελφούς Σαράντη ιδιοκτήτες της Όλυμπος (σ.σ. που επίσης υπήρξε συνεταιριστική πριν αγοραστεί από τους μετόχους της ΤΥΡΑΣ).
Η μόνη εταιρεία δημιούργημα του Αλέξανδρου Μπαλτατζή που όχι μόνο βγήκε αλώβητη από την ύφεση αλλά και πιο ισχυρή, ήταν η Συνεταιριστική Ασφαλιστική, μία εταιρεία που είχε δημιουργηθεί στα τέλη της δεκαετίας του ’70 σε μία εποχή που οι υπόλοιπες ασφαλιστικές δεν αναλάμβαναν να καλύψουν τις ανάγκες των αγροτών. Σε ένα τομέα που ισχυρές ιδιωτικές επιχειρήσεις κατέρρευσαν, η Συνεταιριστική Ασφαλιστική, προχωρώντας το συνεταιριστικό της χαρακτήρα ένα βήμα παραπέρα, συνεργάστηκε με άλλες συνεταιριστικές ασφαλιστικές της Ευρώπης σε μετοχικό επίπεδο και πέτυχε να διασφαλίσει την βιωσιμότητα της και την φερεγγυότητα της.
Στις ημέρες μας ένα από τα πλέον πετυχημένα παραδείγματα συνεταιριστικών προσπαθειών είναι το “ΘΕΣ γάλα”, η κίνηση μιας ομάδας αγελαδοτρόφων, που το 2010 ξεκίνησε με δειλά βήματα και σήμερα έχουν γίνει σημείο αναφοράς τόσο με τους αυτόματους πωλητές γάλακτος που έχουν γεμίσει την Λάρισα όσο και με την διάφανη και υγιή δομή λειτουργίας της. Παράλληλα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός συνεταιρισμών επαγγελματιών (ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, φαρμακοποιών κ.α.) σε όλη την χώρα που μπορούν να σταθούν με αξιώσεις απέναντι σε πολυεθνικές και μεγάλες επιχειρήσεις.
Όμως ακόμη και σήμερα ο αριθμός των συνεταιρισμών στην χώρας μας παραμένει ιδιαίτερα μικρός. Πολύ περισσότερο αν αναλογισθεί κανείς ότι από τους 1500 μεγάλους συνεταιρισμούς που υπάρχουν σήμερα παγκοσμίως τα 2/3 βρίσκονται στην Ευρώπη ενώ ένας στους επτά πολίτες του πλανήτη είναι μέλος συνεταιρισμού.
Όταν στην Σκανδιναβία το γάλα και το κρέας ελέγχονται σε ποσοστά που αγγίζουν το 100% από συνεταιριστικές οργανώσεις δεν μπορεί στην χώρα μας να υπάρχουν μικρές συνεταιριστικές οργανώσεις που το μόνο που κάνουν είναι απλώς να συγκεντρώνουν τα προϊόντα των μελών τους και να τα διανέμουν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Σήμερα που οι στρόφιγγες των τραπεζών έχουν κλείσει για μεμονωμένους επιχειρηματίες, η συνεργασία και οι συμμαχίες μεμονωμένων προσώπων και ομάδων είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Πλέον είναι γνωστά και λάθη και οι “παγίδες” του παρελθόντος οπότε εάν υπάρχει η θέληση οι πιθανότητες επιτυχίας αυξάνονται.
