Έτσι καταπιέζεις τα παιδιά σου, κατάλαβε το

Και χρησιμοποιώ τον επιτακτικό τρόπο και την προστακτική, γιατί το πιθανότερο είναι ότι δεν συνειδητοποιείς στο ελάχιστο ότι οι τακτικές που χρησιμοποιείς, και τις οποίες έχεις προφανώς καθαγιάσει σε κάποια μαμαδίστικη version του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», όχι απλά δεν πρόκειται να σου αποφέρουν καρπούς, αλλά λειτουργούν και εναντίον σου. Η ίδια είσαι απόλυτα ικανοποιημένη με τον τρόπο, με τον οποίο εκτελείς τα καθήκοντα σου, συνεπώς η γνώμη των παιδιών σου δεν έχει και μεγάλη αξία, καλά τα λέω;

Κι όμως, τα καταπιέζεις. Με άσχημο τρόπο κιόλας. Κάτι το οποίο καμία μαμαδίστικη προσήλωση στο καθήκον της, δεν θα καλύψει. Και το οποίο θα σου βγει στο μέλλον, και μάλιστα στην πολύ χειρότερη εκδοχή από αυτή που μπορείς να φανταστείς, αναφορικά με τη συμπεριφορά των παιδιών απέναντι σου, και των συναισθημάτων τους για τη γλυκιά μανούλα, που πλέον θα έχει μεταβληθεί στον χειρότερο εχθρό τους. Για αυτό, πρόσεχε:

Δεν ακούς ποτέ τη δική τους γνώμη. Ακόμη κι αν αυτή πρέπει να ακολουθηθεί στο τέλος, το ότι αδιαφορείς για τα δικά τους θέλω, και τους επιβάλλεις ως θέσφατο αυτό που έχεις στο νου σου για αυτά, είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις, στα αλήθεια. Α, και επιπροσθέτως τους μαθαίνεις καινούριες λεξούλες όπως ιδίως η έλλειψη σεβασμού και εκτίμησης. Αυτή κι αν θα σου επιστραφεί, και με πολλαπλό τόκο στο μέλλον…

Ορίζεις κατ’ αποκλειστικότητα τις ανάγκες τους. Μην λαμβάνοντας υπόψη σου τις πιθανές ιδιορρυθμίες στο χαρακτήρα και τη συμπεριφορά τους, καθώς και το γεγονός πως, ότι αποτελεί για σένα προτεραιότητα, για αυτά μπορεί να μην είναι καν ήσσονος σημασίας δευτερεύον ζήτημα. Όχι, εσύ και μόνο γνωρίζεις πού θα πρέπει να τα στείλεις: τα αγοράκια μπάλα (κι ας έχει έφεση στο διάβασμα), τα κοριτσάκια μπαλέτο (κι ας σιχαίνεται το χορό), και δεν μπορεί, θα μάθουν και θα γίνουν αυτό που ονειρεύεσαι για αυτά. Το συλλαμβάνεις το λάθος σου; Ακόμη; Καλά, έχεις δρόμο…

Ελέγχεις το σύνολο των συναναστροφών τους. Ακόμη κι αν δεν εγκρίνεις κάποιες από τις παρέες τους, το να ξεκόψεις κάθε επαφή με αυτές με το ζόρι, αποτελεί τη χειρότερη δυνατή αντιμετώπιση. Τα μικρά παιδιά δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τα κριτήρια των μεγάλων, ακριβώς λόγω της αθωότητας και της έλλειψης δεύτερων σκέψεων από πλευράς τους. Και αντί να είσαι υποστηρικτικά δίπλα τους, με τα μάτια σου άγρυπνα πλην διακριτικά επάνω τους, φροντίζεις να τα αποκόπτεις από ένα περιβάλλον, το οποίο μπορεί να είναι ζωτικό εις ότι αφορά την κοινωνικοποίηση τους. Κι ας γίνει με το σκληρό τρόπο, δεν πειράζει…

Έχεις έτοιμη την τιμωρία και τον ψόγο. Ενώ η επιβράβευση και ανταμοιβή δεν συμπεριλαμβάνεται στο λεξιλόγιο σου, επ’ ουδενί. Θεωρείς ότι τα σκληραγωγείς και τα προετοιμάζεις, ώστε να αντεπεξέλθουν σε ένα βάρβαρο περιβάλλον στο μέλλον; Το μόνο που κάνεις είναι να τους δημιουργείς ψυχικά κενά, και να καθίστασαι ένας Κέρβερος δυνάστης, τον οποίο υπακούουν τυφλά, για να αποφύγουν τις συνέπειες. Και αν σου βγουν λίγο αντιδραστικά, θα σου πάνε απόλυτα κόντρα, ακριβώς για να σου σπάσουν τον τσαμπουκά και να σε δουν να υποφέρεις, όπως και εκείνα. Και καλά ξεμπερδέματα…

Τα αντιμετωπίζεις ως ιδιοκτησία σου. Κατά τον ίδιο τρόπο που θα περιέφραζες τα 10 στρέμματα με ελαιόδεντρα που ο παππούς σου κληροδότησε στην Καρδαμύλη, κατά τον ίδιο τρόπο πιστεύεις ότι σου ανήκουν και τα παιδιά σου, και επομένως μπορείς να τα έχεις σήκω σήκω κάτσε κάτσε, εθιμικώ δικαίω και χωρίς καμία δυνατότητα παρέκκλισης. Το έχεις πάρει στραβά το πράγμα, τελείως όμως. Και πρέπει να ισιώσεις το τιμόνι σου, γιατί σε βλέπω να βγαίνεις εκτός δρόμου. Η αποστολή σου είναι να μεγαλώσεις τα δώρα αυτά που σου δόθηκαν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, φροντίζοντας να απελευθερώσεις στην κοινωνία σωστούς ανθρώπους, με πέντε βασικές αρχές, που θα τα βοηθήσουν να κάνουν τις ορθές επιλογές στη ζωή τους. Από εκεί και πέρα, ο ρόλος σου παρέλκει. Και η εξουσία σου πάνω τους. Αν δεν το καταλαβαίνεις, και θες να τα πνίξεις ολοκληρωτικά, μπορείς να το δοκιμάσεις. Και να διαπιστώσεις ότι δεν πρόκειται ποτέ να απογαλακτιστούν πλήρως από σένα, ούτε να προβούν σε σώφρονες επιλογές. Έχουν τη μανούλα για αυτό, άλλωστε. Αυτή που θα σπεύσουν και να κατασπαράξουν, όταν τα πράγματα δεν εξελιχθούν με τον τρόπο που θα επιθυμούσαν. Καλά θα κάνεις να προετοιμάζεσαι σιγά σιγά, τα πρώτα δείγματα θα αρχίσουν να φαίνονται από νωρίς, αν δεν άρεις τα δεσμά της καταπίεσης από πάνω τους. Και είμαι πολύ περίεργος να δω τότε την αντίδραση σου, θα έχει σίγουρα τρελό ενδιαφέρον…