marmagaΤώρα είναι επιτακτική ανάγκη για μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης
Του Φίλιππου Πετσάλνικου,
πρώην προέδρου της Βουλής
Τέσσερις δεκαετίες συμπληρώθηκαν από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου, με την παρουσίαση της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη, ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ.
Οι θέσεις του Ανδρέα, η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη και το κάλεσμά του μας ενθουσίασαν τότε, μας «μέθυσαν», και «χτίσαμε» το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα με το μόνο που διαθέταμε οι περισσότεροι, αλλά τόσο πολύτιμο! Τα όνειρά μας. Πολλοί από εμάς διαθέτουμε και σήμερα ακόμη μόνο αυτό, τα όνειρά μας.
Η ίδρυση και οργάνωσή του ως μαζικού κινήματος άλλαξε άρδην το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα. Το ΠΑΣΟΚ συνέβαλε περισσότερο από κάθε άλλο κόμμα στη διαμόρφωση της πιο σταθερής δημοκρατικής περιόδου στην ιστορία της χώρας και μετά το ’81 εφάρμοσε το πιο ευρύ και ριζοσπαστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που γνώρισε η χώρα μας μετά τον πόλεμο.
Προσπάθεια απαξίωσης του έργου του ΠΑΣΟΚ
Παρά την τεράστια προσφορά του Ανδρέα, βλέπουμε σήμερα δυστυχώς μία πολλαπλή προσπάθεια να απαξιωθούν ο Ανδρέας και το έργο του ΠΑΣΟΚ.
Ανιστόρητοι, εμπαθείς κονδυλοφόροι, αλλά δυστυχώς και πολιτικοί διαστρεβλώνουν γεγονότα, παραποιούν την αλήθεια και με εμπάθεια επιτίθενται στον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ.
«Για όλα έφταιξαν το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας» είναι το μότο. Υπάρχει ο κίνδυνος οι νεότερες γενιές να νομίζουν ότι ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ «κατέστρεψαν» την Ελλάδα!!!
Η πιο δημιουργική για την Ελλάδα περίοδος επιδιώκεται να ακυρωθεί στη συνείδηση του κόσμου,
- η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και πρωτοβουλίες για διεθνή θέματα που αναβάθμισαν τη θέση της χώρας μας στη διεθνή κοινότητα,
- οι ριζοσπαστικές θεσμικές πράξεις που εξάλειψαν τις διαχωριστικές γραμμές που δίχαζαν και διαιρούσαν το λαό,
- η δημιουργία πλέγματος προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων, η θεμελίωση του κοινωνικού κράτους, η ανάπτυξη του συνεταιριστικού κινήματος,
- η επανάσταση που έφερε στην προστασία της υγείας των πολιτών το Εθνικό Σύστημα Υγείας,
- οι βαθιές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα,
- η αποκέντρωση και η οικοδόμηση σύγχρονης Τοπικής Αυτοδιοίκησης,
- ο ριζικός θεσμικός εκσυγχρονισμός που θεμελίωσε την προστασία των δικαιωμάτων της γυναίκας και της ισότητας των δύο φύλων επιχειρείται να διαγραφούν, να ξεχαστούν.
Κατηγορούν τις πολιτικές του Ανδρέα 30 χρόνια πριν
Διατυπώνεται ακόμη ο εξωφρενικός ισχυρισμός ότι και για την κρίση χρέους το 2009 και για τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας ευθύνονται ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι πολιτικές του 30 χρόνια πριν!!!
Όταν ανατρέξει όμως κανείς στα στοιχεία εκείνης της περιόδου (στοιχεία ΟΟΣΑ και Eurostat), διαπιστώνεται ότι στο διάστημα 1981-1988 όλα τα μεγέθη της οικονομίας βελτιώθηκαν, αλλά και το δημόσιο χρέος, παρά την επεκτατική πολιτική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του Ανδρέα, δεν είχε αυξηθεί σε επικίνδυνα για τη χώρα επίπεδα.
Το 1988 το δημόσιο χρέος ανερχόταν σε 18 δισ. ευρώ και σε ποσοστό 65,9% του ΑΕΠ. Το δημόσιο χρέος αυξήθηκε την περίοδο 1989-1993 και έφτασε το 1993 σε 98,3% του ΑΕΠ, ενώ παρέμεινε την περίοδο 1994-2003 περίπου στα ίδια ποσοστά (97,4% του ΑΕΠ,) για να εκτιναχθεί την περίοδο 2004-2009 φτάνοντας στο 126,8% (298 δισ. ευρώ) το 2009. Αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Πήραμε δύσκολες αποφάσεις
Το φθινόπωρο του 2009 ο λαός έδωσε την εντολή με 44% στον Γιώργο Παπανδρέου και στο ΠΑΣΟΚ, με βάση όσα είχαμε σχεδιάσει και παρουσιάσει.
Σύντομα όμως αποκαλύφθηκε ότι τα πραγματικά στοιχεία ελλειμμάτων κ.λπ. είχαν αποκρυφτεί. Ο κίνδυνος άτακτης χρεοκοπίας της χώρας ήταν άμεσος.
Το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να πάρει αποφάσεις δύσκολες προκειμένου να αποτραπεί η κατάρρευση της χώρας.
Κράτησε την απασφαλισμένη χειροβομβίδα στα χέρια του και ακρωτηριάστηκε για να μην ακρωτηριαστεί η χώρα.
Γιατί συνεχίζεται ο Γολγοθάς
Τώρα, παρακολουθώντας την όλη εξέλιξη από τότε, εκτιμώ ότι σώσαμε μεν τη χώρα από τη σταύρωση, αλλά ο Γολγοθάς της συνεχίζεται. Πιστεύω για τέσσερις κυρίως λόγους:
Πρώτον, γιατί το ίδιο το πρόγραμμα που επέβαλαν οι δανειστές, είχε βασικά λάθη και αδυναμίες, όπως παραδέχονται άλλωστε και οι ίδιοι ορισμένες φορές.
Δεύτερον, γιατί οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν –και ξεκίνησαν την περίοδο 2010-2011– είτε ανεστάλησαν είτε πολλές φορές ξέφτισαν από το 2012 και μετά.
Τρίτον, διότι με πρόφαση την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας διάφορα συμφέροντα προωθούν ρυθμίσεις σε βάρος των εργαζομένων και του κοινωνικού συνόλου.
Τέταρτον, διότι τόσο από πλευράς κυβέρνησης όσο και Ευρωπαϊκής Ένωσης λείπει ένα συνολικό σχέδιο για την ανάπτυξη και την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Είμαστε ευχαριστημένοι με το ποσοστό του 8%;
Και το ΠΑΣΟΚ, τι κάνει το ΠΑΣΟΚ σήμερα; Το Κίνημα που εμπιστεύτηκε τόσες φορές ο ελληνικός λαός;
Είμαστε ευχαριστημένοι με τη συνεχή συρρίκνωση της απήχησης και το ποσοστό του 8%;
Είμαστε ευχαριστημένοι που ο κόσμος βλέπει να επικυρώνονται ακόμα και οι συντηρητικότερες επιλογές της ΝΔ και θεωρεί το ΠΑΣΟΚ «παρακολούθημα» της συντήρησης;
Στο 8% δεν βολεύονται, δεν χωράνε, όχι μόνο οι αγώνες και οι θύμησες του παρελθόντος, αλλά κυρίως οι ελπίδες, τα όνειρα της νέας γενιάς και οι μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα.
Τώρα είναι επιτακτική ανάγκη για μια πρόταση οραματική, αλλά συνάμα ρεαλιστική και αποτελεσματική.
Μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης που θα συσπειρώνει γύρω της, με πολιτικούς και όχι άλλους όρους, όλες τις προοδευτικές, δημοκρατικές, σοσιαλιστικές και αριστερές δυνάμεις.
Τι πρέπει να εκπροσωπούν τα σοσιαλιστικά κόμματα
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, που είχε ως το τέλος της ζωής του ζωντανό το όραμα του σοσιαλισμού, σε διάλεξή του το 1991 στο Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης με θέμα «Τι σημαίνει σοσιαλισμός σήμερα», τονίζει ότι «τα σοσιαλιστικά κόμματα σήμερα πρέπει να εκπροσωπούν τα συμφέροντα μιας πλατιάς συμμαχίας δημοκρατικών, προοδευτικών κοινωνικών δυνάμεων αλλά και κινημάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ισότητας των δύο φύλων, προστασίας του περιβάλλοντος, κοινωνικής δικαιοσύνης, αφοπλισμού, καταστροφής των πυρηνικών, βιολογικών και χημικών όπλων και παραγωγής της ειρήνης», υπογραμμίζοντας καταληκτικά ότι «εάν το σοσιαλιστικό όραμα δεν πρέπει να εξαφανιστεί, τότε οι σοσιαλιστές πρέπει να αγωνιστούν για ριζοσπαστικές αλλαγές στις κοινωνίες – ακόμη και αν αυτές σήμερα είναι εγκλωβισμένες στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Το μέλλον θα δείξει αν θα πετύχουμε».
Αυτό, εμένα προσωπικά, με εκφράζει απόλυτα. Ελπίζω και εσάς.
