marmagaΜήπως τελικά η body positive στάση δεν είναι και τόσο «θετική» για την υγεία μιας γυναίκας;
Κορίτσια με καμπύλες, κορίτσια που δεν δίνουν δεκάρα για τον αριθμό της ζυγαριάς τους, που δε φοβούνται να φωτογραφηθούν με μαγιό ή να δείξουν το σώμα τους με τα εσώρουχα κι ας μη μοιάζουν με την Andriana Lima.
Τα τελευταία χρόνια, στον πλανήτη Instagram έχουν εγκατασταθεί εκατοντάδες τέτοιοι λογαριασμοί από γυναίκες influencers όπως η Megan Jay Crave (ή αλλιώς @bodyposipanda) ή plus size μοντέλα, όπως η Iskra Lawrence, η Ashley Graham, που προωθούν μια θετική στάση αντιμετώπισης του γυναικείου σώματος που υποστηρίζει ότι όλα τα γυναικεία σώματα ανεξαιρέτως είναι όμορφα ανεξαρτήτως σωματότυπου και κυρίως, ανεξαρτήτως μεγέθους.
Φεμινίστριες, πολέμιοι των ανασφαλειών, υπέρμαχοι της αυτοπεποίθησης, στόχος όλων αυτών των γυναικών είναι να κάνουν τις άλλες γυναίκες να αποδεχτούν και να αγαπήσουν το σώμα τους έτσι όπως ακριβώς είναι. Χωρίς το άγχος του πως φαίνονται τα πόδια τους με σορτσάκι ή τα μπράτσα τους με τιραντάκι, χωρίς το φόβο να βγάλουν το παρεό στην παραλία ή την ανάγκη να κρύψουν το σώμα τους μέσα σε φαρδιές πουκαμίσες και φορέματα κουρτίνες όταν βγαίνουν. Να εμπνεύσουν τη θετική στάση για το γυναικείο σώμα με όλες τις τέλειες του ατέλειες. Να κάνουν delete στις ανασφάλειες που μπορεί να νιώθεις για την πλαδαρή σου κοιλιά, τα ψωμάκια ή τα εξογκώματα που σχηματίζονται στους μηρούς σου, την κυτταρίτιδα, τους γεμάτους γλουτούς, τα juicy οπίσθια.
Οι γυναίκες δεν χρειάζεται να είναι ψηλόλιγνες για να κυκλοφορούν με αυτοπεποίθηση που βγάζει σπίθες
Να μη φοβούνται το είδωλό τους στον καθρέφτη όταν το βλέπουν με εσώρουχα, να ποθούν το σώμα τους κι ας μη μοιάζει με αυτό της Gigi Hadid. Kι ας μην έχει τις αναλογίες του «τέλειου σώματος» που το Hollywood μας τρίβει στα μούτρα τον τελευταίο μισό αιώνα.
Πράγματι αυτές οι γυναίκες φαίνεται να κάλυψαν ένα μεγάλο κενό. Και όντως, χάρη στην πίστη τους σε αυτό που κάνουν, στέλνουν επιτυχώς το μήνυμα που θέλουν να περάσουν και, όντως, αποθεώνονται μετρώντας χιλιάδες ή εκατομμύρια followers.
Μη ξεχνάμε όμως και τις εκπροσώπους του Hollywood που έχουν βάλει το λιθαράκι τους σε αυτό το κίνημα. Ένας λόγος που η Jennifer Lawrence είναι τόσο αγαπητή είναι επειδή εκτός από φανταστικό χιούμορ, διαθέτει ένα «κανονικό» σώμα. Επίσης, ηθοποιοί όπως η Amy Schumer και τη Lena Dunham αποκαθήλωσαν την εξιδανικευμένη εκδοχή των γυναικών με την επίπεδη κοιλιά, τη μέση δαχτυλίδι, τα καλοσχηματισμένα πόδια, τους ανορθωμένους γλουτούς και έδειξαν ότι οι γυναίκες δεν χρειάζεται να είναι ψηλόλιγνες για να κυκλοφορούν με αυτοπεποίθηση που βγάζει σπίθες.
Όλα αυτά είναι υ π έ ρ ο χ α και πραγματικά νιώθω χαρούμενη που υπάρχουν γυναίκες που δε φοβούνται να δείξουν το σώμα τους όπως είναι και βάζουν τα θεμέλια στην μείωση του body shaming ή αλλιώς του ρατσισμού και των αρνητικών σχολίων που μπορεί να δέχεται μια γυναίκα τόσο στην κοινωνική όσο και στην επαγγελματική της ζωή εξαιτίας των κιλών της.
Δαιμονοποιήσαμε το σώμα χωρίς καμπύλες και περιττό βάρος και αγιοποιήσαμε τα σώματα που κουβαλούν πολύ παραπάνω βάρος απ’ αυτό που μπορούν να σηκώσουν.
Μεταξύ άλλων, στόχος αυτών των γυναικών, που πολύ συχνά διαβάζω να τις αποκαλούν «αληθινές γυναίκες», είναι να σε απαλλάξουν από το άγχος του έξτρα βάρους που μπορεί να κουβαλάς και το άγχος του να κάνεις κάτι για να το χάσεις. Με άλλα λόγια, να διαλύσουν την δικτατορία της δίαιτας. Και, ναι, μου φαίνεται κάτι παραπάνω από αισιόδοξο που επιτέλους, έχουμε ξεφύγει την απόλυτη ταύτιση του ωραίου με το αδύνατο, το size zero, τις διαφημίσεις ινστιτούτων αδυνατίσματος «ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΨΩΜΑΚΙΑ» και τις δίαιτες που υπόσχονται απώλεια 5 κιλών σε 2 μέρες κι έχουν για πρωινό δύο σπαράγγια, αλλά.
Έχω την αίσθηση ότι, στην προσπάθεια μας, να απαγκιστρωθούμε από μη υγιή πρότυπα του παρελθόντος, γαντζωθήκαμε από εξίσου ακραίες ιδέες, ότι δαιμονοποιήσαμε το σώμα χωρίς καμπύλες και περιττό βάρος και αγιοποιήσαμε τα σώματα που κουβαλούν πολύ παραπάνω βάρος απ’ αυτό που μπορούν να σηκώσουν.
Χωρίς καμία επιθετική, αλλά με αληθινά καλοπροαίρετη και φιλική διάθεση, αυτό που θέλω να πω είναι πως είναι άλλο πράγμα να αποδέχεσαι τον εαυτό σου με αυτά τα 5 ή 15 κιλά που δεν μπορείς, δεν θέλεις ή απλώς δεν σε απασχολεί καθόλου να χάσεις και άλλο να ανήκεις σε μια άλλη, πολύ πιο επιβαρυντική για την υγεία σου, κατηγορία βάρους και να μην κάνεις τίποτα για να βελτιώσεις το σώμα σου. Όχι για την εικόνα σου και το «φαίνεσθαι» σου, αλλά για την υγεία σου.
Προφανώς, είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να χειρίζεται το σώμα του με τον τρόπο που θέλει και είμαι από τις πρώτες που θα βροντοφωνάξουν πως κάθε γυναίκα μπορεί να φοράει ο,τι (μα ο,τι) θέλει αρκεί να αισθάνεται καλά μέσα σε αυτό. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με κάτι απαιτεί πιο υπεύθυνη στάση. Βλέπεις, είναι άλλο να μην αγχώνεσαι αν το μαγιό τονίζει την περιφέρεια σου (το οποίο προφανώς και δεν χρειάζεται να σου επηρεάζει την αυτοπεποίθηση) και άλλο να μένεις ατάραχη βλέποντας τη χοληστερίνη να έχει ξεπεράσει τα επιτρεπτά όρια στις εξετάσεις αίματος.
Πότε η ανενόχλητη υπερκατανάλωση λιπαρών φαγητών έπαψε να έχει συνέπειες στην καλή λειτουργία του οργανισμού;
Οι παθήσεις και τα προβλήματα υγείας που συνδέονται με την παχυσαρκία συνεχίζουν να απασχολούν το δυτικό κόσμο σε ένα μεγάλο ποσοστό. Στο Ηνωμένο Βασίλειο για παράδειγμα, ξοδεύονται 25.000 λίρες το λεπτό και 14 εκατομμύρια λίρες το χρόνο μόνο για την αντιμετώπιση του διαβήτη στις γυναίκες. Κι αυτοί οι αριθμοί είναι μόνο η επιφάνεια του παγόβουνου, αφού τα εμφράγματα, η υψηλή αρτηριακή πίεση και άλλες χρόνιες ασθένειες που συνδέονται με την παχυσαρκία γεμίζουν τα κρεβάτια των νοσοκομείων, αυξάνουν τα χειρουργεία για επεμβάσεις bypass και κρασάρουν τα εθνικά συστήματα υγείας.
Στο όνομα, όμως, του body positivity όλα αυτά δικαιολογούνται. Σωστά; Μερικές φορές αυτό το κίνημα μοιάζει λίγο σαν μια τάση παραίτησης, τεμπελιάς, θυματοποίησης, τρία χαρακτηριστικά που σε καμία περίπτωση δεν μου φαίνονται «θετικά».
Χαρακτηριστικό ακραίο παράδειγμα είναι το 31χρονο plus size μοντέλο και body positive ambassador, όπως αυτοαποκαλείται, Tess Holiday. H 31χρονη Αμερικανίδα πιστεύει και προωθεί στους περισσότερους από 1.400.000 followers την άποψη ότι μια γυναίκα μπορεί να είναι υγιής ζυγίζοντας 127 κιλά. Μόνο εγώ δυσκολεύομαι να βρω κάτι θετικό σε αυτό;
Από πότε το να προσέχει κανείς το βάρος του και να τρώει υγιεινά έγινε μη υγιές; Πότε βγήκε η υγιεινή διατροφή και η άσκηση βγήκαν από το πρόγραμμα; Πότε η ανενόχλητη υπερκατανάλωση λιπαρών φαγητών έπαψε να έχει συνέπειες στην καλή λειτουργία του οργανισμού; Και γιατί ξαφνικά να αρχίσουμε να απαξιώνουμε τους ανθρώπους που δίνουν καθημερινή μάχη με τον εαυτό τους προκειμένου να φτάσουν σε ένα πιο σωστό για το σώμα τους βάρος;
Με τον ίδιο τρόπο και την ίδια ευκολία που κάποτε στηλιτεύσαμε το heroin chic μοντέλα των 90’s για τα μη ρεαλιστικά πρότυπα που περνούσαν και τους επιρρίψαμε την ευθύνη για την αύξηση των κρουσμάτων ανορεξίας σε έφηβες, ίσως θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και το κίνημα του #bodypositive με κριτική ικανότητα και μέτρο και αναγνωρίζοντας τα όρια του σώματος, του εαυτού και κατ’ επέκταση της φυσικής μας κατάστασης.
Καλά λοιπόν και τα hashtags όπως #EffYourBeautyStandards, #loveyourcurves και #bodypositivepower, αλλά όπως και η κάποτε αδάμαστη επιθυμία και οι ακρότητες στις οποίες ενέδιδε μια γυναίκα για να χωρέσει μια γυναίκα στο XS, έτσι και ο δρόμος του body positive και του «αγάπησε το σώμα σου όσα κιλά και να κουβαλάει», θέλει να τον διανύσεις έχοντας το πόδι στο φρένο και προσοχή στις αποπροσανατολιστικές πινακίδες.
