Κανείς δεν είναι άτυχος στον έρωτα, απλά ο έρωτας δεν έρχεται κατά παραγγελία..

Yπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που εξακολουθούν να είναι μόνοι τους ακόμα και μετά τα 30 τους χρόνια, μια ηλικία που κατεξοχήν θεωρείται “σωστή” για να δει κανείς τα προσωπικά του, εφόσον τα επαγγελματικά έχουν συνήθως τροχοδρομηθεί μέχρι τότε.

Η δεκαετία των 30, είναι συνήθως το ορόσημο στη μετάβαση μιας σχέσης, στην επισημοποίηση, στο γάμο και στη δημιουργία οικογένειας. Κάποιοι βγήκαμε από σχέσεις που δεν πήγαν καλά, κάναμε λάθος επιλογές, πληγωθήκαμε, δεν δώσαμε προτεραιότητα στη προσωπική μας ζωή ή απλά είμαστε “άτυχοι” στον έρωτα, όπως πολλοί λένε.

Η πραγματικότητα όμως είναι πως βλέπουμε τον χρόνο να περνά, τους φίλους μας να προχωρούν, τη δική μας ζωή να παραμένει στάσιμη και τη μοναξιά να φαντάζει όλο και πιο απειλητική.

Κάπου εκεί αυξάνονται και οι πιέσεις του πε-ρίγυρου να “νοικοκυρευτούμε”, ενώ η μαμά δεν παραλείπει να εκφράζει την ανησυχία της πως θα μείνουμε “στο ράφι”. Κι εμείς θυμώνουμε και απελπιζόμαστε και ξανά θυμώνουμε, γιατί προφανώς θέλουμε να πάμε παρακάτω, γιατί το πλάνο της ζωής μας ήταν διαφορετικό, γιατί δεν χρειαζόμαστε κανένα να μας υπενθυμίσει την… αποτυχία μας και γιατί ίσως, σε κάποιο βαθμό, κι εμείς έχουμε αρχίσει να βλέπουμε το ράφι να πλησιάζει.

Και ναι, σε αυτό το σημείο επιτρέπεται να απογοητευτούμε, να χάσουμε την υπομονή μας, να πάρουμε απόφαση ότι θα πορευόμαστε μόνοι στη ζωή, αλλά την επόμενη ημέρα οφείλουμε να αφήσουμε να ξημερώσει μια καινούργια μέρα.

Ο έρωτας δεν έρχεται κατά παραγγελία!
Κανείς δεν είναι άτυχος στον έρωτα, απλά ο έρωτας δεν μπαίνει στο δικό μας χρονοδιάγραμμα, δεν έρχεται κατά παραγγελία. Έρχεται όμως “από εκεί που δεν το περιμένεις”, όπως λέει η λαϊκή σοφία ή, όπως λέει μια εξίσου αγαπημένη κλισέ φράση, “όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος”.

Μπορεί αυτά να τα λέμε για να “παρηγοριόμαστε”, δεν παύουν όμως να είναι από τις μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής. Η εμπειρία μας δείχνει πως σε θέματα… καρδιάς, ο προγραμματισμός και η καλή μας οργάνωση δεν μας είναι ιδιαίτερα χρήσιμα. Ούτε και η ανυπομονησία μας.

Δεν ξέρουμε αν έρωτας της ζωής μας μας περιμένει στη γωνία ή αν είναι χιλιόμετρα μακριά.

Όπως έλεγε χαριτολογώντας μια απογοητευμένη τριανταπεντάχρονη, “μάλλον ο άντρας της ζωής μου είναι στη Αυστραλία και χωρίς διαβατήριο”! Τελικά μερικούς μήνες αργότερα τον βρήκε, παρόλο που για χρόνια ήταν ακριβώς μπροστά στα μάτια της και με πολύ έγκυρο διαβατήριο! Είναι, λοιπόν, αναμενόμενο πως κάποιες φορές θα “τα βάλουμε κάτω” αλλά ο έρωτας θα έρθει χωρίς να μας κλείσει ραντεβού, φτάνει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και την καρδιά μας διαθέσιμη.

Μην μένετε… στάσιμοι!
Υπάρχει βέβαια και άλλη μια, εξίσου αγαπημένη και πραγματική, λαϊκή σοφία που υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τον έρωτα να μας κτυπήσει την πόρτα. Με άλλα λόγια, συν Αθηνά και χείρα κίνει. Μπορεί να μην ξέρουμε τι μας περιμένει την επόμενη στιγμή αλλά αν θέλουμε η ζωή μας να προχωρήσει, οφείλουμε να εξερευνήσουμε τις πιθανότητές μας.

Αν είμαστε κλεισμένοι σε ένα σπίτι κλαίγοντας τη μαύρη μας την τύχη, αν κανένας δεν είναι αρκετά καλός, αν περιμένουμε την τελειότητα ή αν φοβόμαστε μήπως κάποιος μας πληγώσει, τότε είναι πολύ πιθανόν ο έρωτας να περάσει και να μας προσπεράσει. Εξερευνώ τις πιθανότητές μου σημαίνει βγαίνω, κοινωνικοποιούμαι, φλερτάρω, ανοίγω το κύκλο μου.

Σημαίνει επίσης πως είμαι διατεθειμένος να δώσω ευκαιρίες και να μην περιμένω τον έρωτα κεραυνοβόλο να μου τη δώσει κατακούτελα. Σημαίνει πως είμαι ανοιχτός σε προτάσεις και γνωριμίες που μου προτείνονται, χωρίς το στερεότυπο ότι μόνο οι απελπισμένοι βγαίνουν τυφλά ραντεβού ή δέχονται “προξενιά”. Σημαίνει ότι χαμογελώ και ανταποκρίνομαι με ευγένεια στο φλερτ, ακόμα και αν δεν είμαι σίγουρος. Σημαίνει πως πιθανόν να χρειαστεί να πάρω την πρωτοβουλία!

Με τη συνεργασία του Δρ. Θάνου Ασκητή