Γιάννης Ζουγανέλης: Στην Ελλάδα ο θάνατος πουλάει πολύ

Ο άγνωστος ακαδημαϊκός Γ. Ζουγανέλης. «Μόλις πεθάνουμε θα μας παίξουν όλοι. Μόλις πέθανε ο Σάκης όλα τα ραδιόφωνα έπαιζαν ξαφνικά Μπουλά. Είναι γελοίοι».

Ο Γιάννης Ζουγανέλης μίλησε στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα με αφορμή τις νέες του καλλιτεχνικές και τηλεοπτικές δραστηριότητες, όπου μίλησε – μεταξύ άλλων – για την άγνωστη σε πολλούς ακαδημαϊκή του καριέρα, ενώ χαρακτήρισε  τους Ελληνες «χάπατα» και υποστήριξε ότι «στην Ελλάδα οθάνατος πουλάει πολύ».

Για την κρυφή ακαδημαϊκή καριέρα του

«Το λάθος μου ήταν ότι δεν στήθηκα ως προσωπικότητα ανάλογη με την ακαδημαϊκή μου υπόσταση και δεν πούλησα ποτέ μούρη. Στην Ελλάδα όμως καλλιτεχνικά επιβίωσαν όσοι περιφέρονται ως ζωντανές προτομές. Δεν το έχω μετανιώσει, όμως. Ευτυχώς, σε ένα βαθμό πλέον υπάρχει ένα στίγμα από τα πράγματα που έχω κάνει στην Ευρώπη και κάποιοι λίγοι το έχουν καταλάβει. Υπάρχει όμως μεγάλος κομπλεξισμός».

Ο Γιάννης Ζουγανέλης είναι πτυχιούχος της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με ανώτατες μουσικές σπουδές (σύνθεση, ενορχήστρωση, όπερα) στην Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου, ο οποίος το 2002 βραβεύτηκε με το βραβείο D. Sharp για τις πάνω από 500.000 πωλήσεις του συνόλου των έργων του παγκοσμίως.

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι έχει δημοσιεύσει 5 διατριβές – διδακτορικές μελέτες. Κι ακόμη λιγότεροι γνωρίζουν το εύρος της φιλανθρωπικής του δράσης, την οποία επιμένει χρόνια τώρα να κρατά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

«Στην Ελλάδα πουλάει πολύ ο θάνατος»

«Υπάρχουν δουλειές μου – πιο αντισυστημικές – οι οποίες δεν προωθήθηκαν από τα ραδιόφωνα καθόλου. Αμα θα φύγουμε από τη ζωή όμως, τότε θα παιχτούν όλα, ακόμα και με άτομα που ίσως δεν άξιζαν τόσο.

Στην Ελλάδα πουλάει πολύ ο θάνατος. Κάτι αντίστοιχο έγινε και με τον Σάκη Μπουλά, τον αδερφικό μου φίλο. Ημασταν μαζί από την εφηβεία μας, όταν τον είχα γνωρίσει μαζί με τον Χατζιδάκι. Δεκαπέντε ήμουν όταν είχα ξεκινήσει εγώ με τον πρώτο μου δίσκο, το 1973, επί χούντας, 17 αυτός. Επί χρόνια λοιπόν, ο Μπουλάς δεν παιζόταν ποτέ, εκτός ίσως από το “Φλασάκι”. Μόλις πέθανε ο Σάκης όλα τα ραδιόφωνα έπαιζαν ξαφνικά Μπουλά. Είναι γελοίοι. Οποιος πεθαίνει, μεγαλώνει στην Ελλάδα».

«Οι Ελληνες είμαστε χάπατα»

«Αυτοί που ψάχνουν τα πράγματα και θέλουν να ταράξουν τα νερά και να αλλάξουν τα πράγματα αποτελούν μειοψηφία. Περιμένουν όλοι από κάποιον άλλο. Επίσης, πρέπει να σταματίσουμε να μιλάμε για την κρίση. Όσο μιλάμε γι’ αυτή επικοινωνούμε την αποτυχία.

Για πάρα πολλούς η κρίση είναι ένα τεράστιο άλλοθι. Πολλοί τη χρησιμοποιούν είτε για να μην πληρώνουν τους εργαζόμενους είτε για να συνεχίσουν να κολυμπούν μέσα στην απραξία τους χωίρς ενοχές. Είναι τρομερό το ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που αναπολούν τα χρόνια της χούντας και λένε: «Πού είσαι Παπαδόπουλε!». Ενας λαός που νοσταλγεί τον Παπαδόπουλο είναι ένας λαός έτοιμος για υποδούλωση.

Είμαστε υποδουλωμένοι. Δεν έχουμε παιδεία. Στου υπουργείο Πολιτισμού οι ιδέες δεν ανανεώνονται, έκαναν το σύστημα μονοτονικό και χάσαμε το γλωσσικό χρώμα μας… και κανείς δεν αντιδρά. Οι Ελληνες είμαστε χάπατα».