Αποκάλυψη: Πώς ο Μωυσής χώρισε την θάλασσα

Η ταινία «Εξοδος» του Ρίντλεϊ Σκοτ με τον Κρίστιαν Μπέιλ στο ρόλο του Μωυσή επαναφέρει στο προσκήνιο μια από τις γνωστές ιστορίες της Βίβλου που έχει επανειλημμένως απασχολήσει την επιστήμη. Πώς ο Μωυσής κατάφερε να ανοίξει τη θάλασσα στα δύο, ώστε να περάσει μέσα από αυτήν έναν ολόκληρο λαό;

Ο δρ. Μπρους Πάρκερ -ειδικός επί φυσικών φαινομένων όπως το τσουνάμι- επανέρχεται στο θέμα με άρθρο του στη Wall Street Journal, επιχειρώντας να το προσεγγίσει με βάση τους νόμους της επιστήμης.

Πώς έγινε, λοιπόν, το θαύμα; Κατά την εκδοχή της ταινίας του Ρίντλεϊ Σκοτ προηγήθηκε μεγάλος σεισμός, που θα οδηγούσε σε τσουνάμι. Ο Μωυσής εκμεταλλεύτηκε το διάστημα που τα νερά τραβήχτηκαν μέχρι να έρθει το τσουνάμι, κάτι που μπορεί πραγματικά να συμβεί βάσει των νόμων της φύσης. Μόνο και πάλι είναι απορίας άξιον πώς το γνώριζε ο Μωυσής -άνευ Θεϊκής παρέμβασης- και πώς κατάφερε μέσα σε αυτό το διάστημα να περάσει ένας ολόκληρος λαός.

Σύμφωνα με τον δρα Πάρκερ, η εκδοχή της παλίρροιας δείχνει πιθανότερη κι έχει επιστημονικά ερείσματα. Ο Μωυσής γνωρίζοντας την περιοχή ήξερε πότε οπισθοχωρούν και πότε επιστρέφουν τα νερά, κι έτσι μπορούσε να προβλέψει πότε αυτά θα «ανοίξουν», ώστε να περάσει το λαό τους -σε αντίθεση με τους διώκτες του, που δεν γνώριζαν ότι η παλίρροια επιστρέφει, οπότε πνίγηκαν.

Ανάλογο φαινόμενο, άλλωστε, επαναλήφθηκε και το 1798, όταν ο Μέγας Ναπολέων διέσχιζε τα ίδια νερά και κάποια στιγμή η παλίρροια επέστρεψε και παρά λίγο να τους πνίξει.

Στην περίπτωση βεβαίως του Μωυσή και του λαού του, αν αποδώσουμε το θαύμα στην παλίρροια, θα πρέπει να μιλάμε ίσως για το πιο έντονο ανάλογο φαινόμενο της ιστορίας. Επ’ αυτού, ο δρ. Πάρκερ εξηγεί:

Η Βίβλος αναφέρει πως ένας πολύ ισχυρός άνεμος φυσούσε τη νύχτα πριν οπισθοχωρήσουν τα νερά. Κι ο ισχυρός άνεμος που φυσάει στα ρηχά, όπως επισημαίνει, μπορεί να σπρώξει πίσω πολύ μεγαλύτερη ποσότητα νερού από ό,τι ένας άνεμος που φυσάει στα ανοιχτά. Αρα η πιθανότητα εμφάνισης ενός τόσο ισχυρού ανέμου που ενέτεινε στο μέγιστο το φαινόμενο της παλίρροιας, ώστε να περάσει μέσα από αυτά ο Μωυσής και ο λαός του, είναι ένα γεγονός επιστημονικά αποδεκτό.

Βεβαίως, η θεϊκή παρέμβαση δεν μπορεί να αποκλειστεί, καθώς εδώ φτάνουμε σε ένα νέο ερώτημα: και ποιος έστειλε τον κατάλληλο άνεμο την κρίσιμη στιγμή;