Η ουράνια μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου πέρα από τα όρια της γης- Βίντεο

Η NASA επέλεξε τον μεγάλο Έλληνα συνθέτη και τη μουσική του προκειμένου να επενδύσει ένα βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα με τον Δία και τους δορυφόρους του να κινούνται μέσα στο διάστημα.

Η ταινία αρχίζει στις 12 Ιουνίου με το με Juno να είναι 10 εκατομμύρια μίλια μακριά από τον Δία, και ολοκληρώνεται στις 29 Ιουνίου, στα 3 εκατομμύρια μίλια μακριά από το Δία. Τα φεγγάρια που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το Δία ονομάζονται Δορυφόροι του Γαλιλαίου  και πρόκειται για τους τέσσερις μεγαλύτερους φυσικούς δορυφόρους του πλανήτη Δία (με την σειρά απόστασής τους από τον Δία), την  Ιώ, Ευρώπη, Γανυμήδης και Καλλιστώ, οι οποίοι ανακαλύφτηκαν από τον Γαλιλαίο Γαλιλέι (1564-1642) το 1610.

Η ανακάλυψη αυτή είναι μια αλήθεια που άλλαξε για πάντα την κατανόησή μας για το σύμπαν.  Όταν ο Γαλιλαίος έστρεψε το τηλεσκόπιό του προς το μέρος του λαμπρού πλανήτη Δία που ήταν γνωστός από την αρχαιότητα, το βράδυ της 7ης Ιανουαρίου 1610, τα έκπληκτα μάτια του αντίκρισαν τρία φωτεινά σημάδια να περιβάλουν τον Δία σαν εξαπτέρυγα ενώ τις αμέσως επόμενες ημέρες τα παρατήρησε να αλλάζουν συνεχώς θέση. Στις 11 Ιανουαρίου ένα τέταρτο αντικείμενο προστέθηκε στα άλλα τρία και τότε ήταν που κατάλαβε ότι επρόκειτο για δορυφόρους που περιφέρονταν γύρω από τον Δία. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώθηκε και πρακτικά η Κοπερνίκεια άποψη ενός ηλιοκεντρικού συστήματος (που πρώτος είχε προτείνει ο Αρίσταρχος ο Σάμιος) και το γεγονός ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος.

«Η μουσική υπόκρουση είναι μια πρωτότυπη σύνθεση του Vangelis», αναφέρει ανακοίνωση της NASA, η οποία έχει συνεργαστεί με τον Έλληνα συνθέτη και στο παρελθόν. O Παπαθανασίου είχε συνθέσει το άλμπουμ Μυθωδία, το οποίο αποτέλεσε το μουσικό θέμα της αποστολής Mars Odyssey το 2001, ενώ το 2003 τιμήθηκε με το Μετάλλιο Δημόσιας Προσφοράς της NASA.

Η λήψη των εικόνων από τις οποίες δημιουργήθηκε το βίντεο ήταν τεχνικός άθλος, δεδομένου ότι το Juno εκτελούσε εκείνη την ώρα δύο στροφές ανά λεπτό -αυτό σήμαινε ότι το σκάφος έπρεπε να λαμβάνει ένα καρέ κάθε φορά που οι κάμερες έφταναν ξανά στην ίδια ακριβώς θέση. Οι κάμερες αυτές είναι σχεδιασμένες να λειτουργούν σε χαμηλό φωτισμό και κανονικά παρακολουθούν τον προσανατολισμό των επιστημονικών οργάνων.