La Tribune: Πώς ο Τσίπρας γύρισε υπέρ του το παιχνίδι – Ο μόνος που ύψωσε ανάστημα στη Μέρκελ

Ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, «προχωρώντας με σύνεση και αποφασιστικότητα», κατάφερε να προσαρμοστεί στη «στρατηγική της ασφυξίας» που εφαρμόζουν οι Ευρωπαίοι και να γυρίσει υπέρ του το παιχνίδι της διαπραγμάτευσης. «Η πίεση τώρα γύρισε μπούμερανγκ στην Άνγκελα Μέρκελ».

Αυτό υποστηρίζει με μια μακροσκελή ανάλυσή του ο γνώστης των ελληνικών και ευρωπαϊκών πραγμάτων Ρομαρίκ Γκοντάν στη γαλλική εφημερίδα La Tribune.

Ο Γκοντάν υποστηρίζει, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως οι Ευρωπαίοι το… παρατράβηξαν. Και μπορεί με την επιλογή τους να χρονοτριβήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται, βάζοντας μια θηλιά γύρω από τον λαιμό της Ελλάδας, να πέτυχαν την οπισθοχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης αναφορικά με το αίτημα της διαγραφής του χρέους, αλλά και με την επιλογή της να καθίσει τελικά στο τραπέζι συζητώντας ισοδύναμα, ωστόσο αυτό μπορεί να καταλήξει εν τέλει σε αδιέξοδο που δεν θα συμφέρει ούτε τους εταίρους.

«Στην πραγματικότητα, είναι ένα αδύναμο σημείο του ευρωπαϊκού μηχανισμού. Στην απέναντι μεριά, ο Αλέξης Τσίπρας (είχε τον χρόνο) να αναπτύξει τη δική του στρατηγική που τώρα φαίνεται να αποδίδει καρπούς», γράφει χαρακτηριστικά ο Γάλλος δημοσιογράφος.

Η στρατηγική της θηλιάς και της χρονοκαθυστέρησης

Οπως αναφέρει ο αναλυτής της La Tribune, οι Ευρωπαίοι επέλεξαν την εξής απλή στρατηγική: χρονοτριβούμε. Η χρονοκαθυστέρηση προκαλεί ασφυξία εξαιτίας της έλλειψης ρευστότητας, πρόκειται δηλαδή για «τη στρατηγική της θηλιάς» κι έτσι «ο χρόνος παίζει υπέρ των δανειστών, σύμφωνα με αυτά που πιστεύουν οι Βρυξέλλες, καθώς τα θησαυροφυλάκια των ελληνικών τραπεζών αδειάζουν, η οικονομική κατάσταση υποβαθμίζεται και η ΕΚΤ, σε κάθε περίπτωση, κάνει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα να εκραγεί κόβοντας την πρόσβαση στη ρευστότητα».

«Αυτή η ευρωπαϊκή στρατηγική βασιζόταν σε μια βεβαιότητα» γράφει ο Γκοντάν. Η βεβαιότητα αυτή δεν είναι άλλη από το «ότι η Ελλάδα θα αρνείτο να αναστρέψει το παιχνίδι επιλέγοντας τη χρεοκοπία ή την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ». Βεβαιότητα την οποία χαρακτηρίζει ο Γάλλος δημοσιογράφος «χωρίς απολύτως κανένα νόημα, δεδομένου ότι πριν από τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου η ελληνική κυβέρνηση είχε προχωρήσει σε σοβαρές (από τις προεκλογικές της εξαγγελίες) δεσμεύσεις ώστε να αποφευχθεί η “ρήξη”». Κι επαναλαμβάνει: «Αυτό ήταν και το αδύναμο σημείο της ευρωπαϊκής στρατηγικής, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας είχε χρόνο να αναπτύξει τη δική του στρατηγική που σήμερα φαίνεται πως αποδίδει καρπούς».

Η Αθήνα έπαιξε το παιχνίδι των Ευρωπαίων με τους όρους τους, αλλά δεν κατάλαβαν πως το έκανε για τους Ελληνες ψηφοφόρους

«Η Αθήνα έπαιξε το παιχνίδι της “χρονοκαθυστέρησης” όπως ακριβώς ήθελαν οι Ευρωπαίοι», γράφει ο δημοσιογράφος της La Tribune κι «έκανε κάθε βδομάδα όλο και περισσότερες παραχωρήσεις».

Μάλιστα, «οι Ευρωπαίοι εξέλαβαν αυτές τις κινήσεις ως οπισθοχωρήσεις και εξέφρασαν την ικανοποίησή τους». Ωστόσο, δεν αντιλήφθηκαν πως «αυτές οι παραχωρήσεις δεν ήταν για αυτούς, αλλά έγιναν για να δείξουν στον ελληνικό λαό την επιθυμία της κυβέρνησής του να διαπραγματευτεί με την Ευρώπη, και κατά συνέπεια την ειλικρινή της δέσμευση να παραμείνει εντός της ζώνης του ευρώ, […] αλλά και για αυτό για το οποίο ψήφισαν οι Ελληνες τον ΣΥΡΙΖΑ: τον τερματισμό της λιτότητας και της “ταπείνωσης” του ελληνικού λαού».

Οσο κυλά ο χρόνος, τόσο η Ελλάδα φέρνει στο προσκήνιο το ενδεχόμενο της ρήξης

Ομως, όσο περνούν οι μέρες και οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν με τη στρατηγική της θηλιάς και της χρονοκαθυστέρησης, τόσο μοιάζει πως επιστρέφει το σκηνικό της ταπείνωσης και αυτή είναι η αιτία κατά τον Γκοντάν που η λέξη «rixi / ρήξη» (σ.σ.: τη γράφει και στα ελληνικά και με ελληνικούς και με λατινικούς χαρακτήρες, δίνοντας ερμηνεία της στο γαλλικό κοινό), άρχισε να ακούγεται όλο και πιο συχνά από τα χείλη πρωτοκλασάτων κυβερνητικών στελεχών, όπως του υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου».

Ωστόσο, επισημαίνει ο συντάκτης της γαλλικής εφημερίδας, «ο Αλέξης Τσίπρας κάλυψε έτσι τα νώτα του και πλέον μπόρεσε να περάσει στην επίθεση, ώστε να φέρει σε δύσκολη θέση τους Ευρωπαίους». Κι επειδή γνωρίζει ότι «τη μικρή Ελλάδα δεν τη συμφέρει μια κατά μέτωπον επίθεση», εξαπέλυσε μια επίθεση φιλίας επισκεπτόμενος την Άνγκελα Μέρκελ, ζητώντας τη σύγκληση της μίνι Συνόδου Κορυφής και αποστέλλοντας τη νέα λίστα, στέλνοντας ξεκάθαρα μηνύματα «καλής θέλησης».

Παράλληλα, επειδή «ξέρει ότι για να πετύχει τον στόχο του πρέπει να σταθμίσει τη δύναμη μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της. Και γι’ αυτό έστειλε κι άλλα ξεκάθαρα μηνύματα ότι ακόμη και η ρήξη είναι δυνατή».

Η προσέγγιση με τη Μόσχα

Κατά τον συντάκτη της γαλλικής εφημερίδας, τα μηνύματα αυτά που στέλνει η κυβέρνηση είναι δύο τύπων. Το πρώτο αποστέλλεται με την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Κρεμλίνο, που δεν είναι άλλο από την ισχυροποίηση των δεσμών Ελλάδας-Ρωσίας, κάτι που δεν αρέσει καθόλου στους Ευρωπαίους εταίρους.

Η ρήξη και η επιστροφή στη δραχμή

«Το δεύτερο είναι πιο ευθύ», κατά τον Ρομαρίκ Γκοντάν: «ότι η Ελλάδα προετοιμάζεται και για τη ρήξη». Σε αυτό το σημείο ο Γάλλος δημοσιογράφος αναφέρεται σε δύο κρίσιμα δημοσιεύματα. Αυτό του Reuters, ότι η ελληνική πλευρά φέρεται να ενημέρωσε το Euro Working Group της 1ης Απριλίου πως η χώρα αν δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία δεν θα πληρώσει την επόμενη δόση του ΔΝΤ στις 9 Απριλίου. Και σε αυτό της Telegraph, στο οποίο Ελληνας κυβερνητικός αξιωματούχος φέρεται να δήλωσε πως η κυβέρνηση επεξεργάζεται το σχέδιο της απευθείας ρήξης, της εθνικοποίησης των τραπεζών και της επιστροφής στη δραχμή.

Ο χρόνος δεν κυλά υπέρ των Ευρωπαίων πια

Ετσι, κατά τον δημοσιογράφο της La Tribune, ο χρόνος δεν φαίνεται να κυλά πια υπέρ των Ευρωπαίων και η στρατηγική της ασφυξίας κρύβει πια πολλούς κινδύνους, καθώς η μη αποπληρωμή του ΔΝΤ θα μπορούσε να προκαλέσει ένα ντόμινο από ελληνικά φέσια και στους υπόλοιπους πιστωτές (EFSF και ΕΚΤ).

«Ετσι ξαφνικά, η κατάσταση των Ευρωπαίων έγινε λιγότερο όμορφη» σχολιάζει ο Γκοντάν και προσθέτει ότι «ο χρόνος δεν κυλά πια υπέρ τους», καθώς το να πιέζεις οικονομικά την Ελλάδα μπορεί να είναι μια «καλή ευκαιρία για να την αναγκάσεις να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις, αλλά μπορεί να θέσει επίσης σε κίνδυνο τις υπόλοιπες κυβερνήσεις της ευρωζώνης».

Κατά τον Γάλλο αναλυτή, «αυτός είναι και ο στόχος του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αναμφίβολα δεν θέλει τη ρήξη, αλλά μια συμφωνία με την οποία θα μπορεί να επιβάλλει τις μεταρρυθμίσεις “τους”, αλλά χωρίς να φαίνεται πως το κάνει κάτω από τον ζυγό της λογικής της παλιάς Τρόικα». Το επόμενο Euro Working Group είναι, κατά τον Γκοντάν, η «ευκαιρία» για τους Ευρωπαιουίους να σταθμίσουν τους κινδύνους της στρατηγικής τους, δεδομένης και της χρονικής στιγμής που είναι προγραμματισμένο να διεξαχθεί, μία ημέρα πριν από τη λήξη της αποπληρωμής του ΔΝΤ και δύο ημέρες μετά την επίσκεψη του κ. Τσίπρα στη Μόσχα.

Η πίεση βαραίνει τώρα τη Μέρκελ

Ο Γάλλος αναλυτής επισημαίνει σε αυτό το σημείο ότι η Άνγκελα Μέρκελ είναι αυτή που πιέζεται πια, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο την έφερε προ των ευθυνών της σε περίπτωση που προκαλέσει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά και προ της εμμονής του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην πολιτική της λιτότητας. «Το ερώτημα, λοιπόν, έγκειται στο αν (η Μέρκελ) θα μπορέσει να οπισθοχωρήσει την ώρα που στο πολιτικό της στρατόπεδο αυξάνεται η δυσαρέσκεια για τη βοήθεια προς την Ελλάδα». «Σε κάθε περίπτωση ο Τσίπρας έχει θέσει το δίλημμά του στη Γερμανίδα καγκελάριο -αναφέρεται στην ανάλυση της La Tribune- ή να πάρει το πολιτικό ρίσκο μιας ελληνικής χρεοκοπίας ή να πάρει το ρίσκο μιας παροχής βοήθειας στην Ελλαδα χωρίς τις μεταρρυθμίσεις». «Δίλημμα για το οποίο θα κληθεί να πάρει απόφαση μέσα στο Σαββατοκύριακο του Πάσχα (των καθολικών)», συμπληρώνει ο Γκοντάν.

Τσίπρας, ο μόνος ηγέτης που ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στη Μέρκελ

Τέλος, κατά τον δημοσιογράφο της «La Tribune», «απομένει στον Αλέξη Τσίπρα, που έχει υποτιμηθεί πολύ από τον ξένο Τύπο, να κάνει επίδειξη στρατηγικής ενός έξυπνου ηγέτη» και μπορεί «ο Ελληνας πρωθυπουργός να μην είναι σίγουρος για τη νίκη, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν ένας από τους λίγους ηγέτες που μπόρεσε να υψώσει πολιτικό ανάστημα στον τομέα της τακτικής απέναντι στην Άνγκελα Μέρκελ».