Ιβ Σεν Λοράν: Ο μεγάλος δημιουργός που άλλαξε τη μόδα του 20ου αιώνα

«Προσπάθησα να δείξω ότι η μόδα είναι τέχνη. Γι’ αυτό ακολούθησα τη συμβουλή του δασκάλου μου, Κριστιάν Ντιόρ και το αιώνιο μάθημα της Δεσποινίδας Σανέλ. Δημιούργησα για την εποχή μου και προσπάθησα να προβλέψω τι θα φέρει το μέλλον».

Ο Ιβ Σεν Λοράν ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης. Όχι μόνο επειδή έκανε μόδα, αλλά επειδή έκανε την μόδα σύγχρονη τέχνη. Καινοτόμος, ευφυής, τολμηρός, μαζί με τον σύντροφο και μάνατζέρ του Πιερ Μπερζέ έγραψαν την πιο επιτυχημένη ιστορία οίκου μόδας στη Γαλλία.

«Τα πιο όμορφα ρούχα πάνω στο γυναικείο σώμα είναι τα ανδρικά χέρια. Αλλά για όσες γυναίκες δεν έχουν την τύχη αυτή, υπάρχω εγώ» έλεγε ο Σεν Λοράν.

Οι γυναίκες ήταν τυχερές γιατί από ηλικία 21 ετών, ανέλαβε τον Οίκο Dior, στον οποίο ο ευφυής Κριστιάν τον όρισε διάδοχο. Με την πρώτη κιόλας συλλογή του στον οίκο Ντιορ το 1958, έκανε και την πρώτη επανάστασή του στη μόδα. Το φόρεμα που είχε σχήμα τραπεζίου ήταν ο πρόδρομος του μίνι σε γραμμή Α που θα κατακτούσε τον κόσμο, 10 χρόνια μετά. Αυτό το φόρεμα και η εντύπωση που δημιούργησε έκαναν τη Φαράχ Ντιμπά, φοιτήτρια τότε στη Γαλλία, και πιστή του πελάτισσα μέχρι το τέλος, να του ζητήσει να σχεδιάσει το νυφικό της για να παντρευτεί τον Σάχη της Περσίας.

«Η μόδα είναι προσωρινή, το στιλ είναι παντοτινό»

Ο Ιβ Σεν Λοράν το 1960 στρατολογήθηκε στον Πόλεμο της Αλγερίας. Ήταν μια εξαιρετικά οδυνηρή εποχή της ζωής του, που άφησε τα σημάδια της μέχρι το τέλος. Ο νεαρός Λοράν απολύεται από τον Μαρσέλ Μπουσάκ, νέο ιδιοκτήτη του οίκου Ντιορ και παθαίνει ενώ είναι στο στρατό νευρικό κλονισμό.  Για να τον συνεφέρουν οι γιατροί του γαλλικού στρατού τον υπέβαλαν σε θεραπείες με ηρεμιστικά φάρμακα και με ηλεκτροσόκ.

Ένα χρόνο αργότερα, με τη βοήθεια του Μπερζέ άνοιξε τον δικό του οίκο. Καλλιτέχνης, σχεδιαστής που ήξερε και ο ίδιος να ράβει, γνώριζε  τα πιο πολύτιμα και περίπλοκα μυστικά της υλοποίησης των σχεδίων του. Αυτό τον έκανε να δημιουργήσει ρούχα που φοριούνται από πολλές γενιές, ρούχα καινοτομικά που συνδέονται άμεσα με την κοινωνία. Ο Ιβ Σεν Λοράν έλεγε ότι θα ήθελε να έχει εφεύρει το τζιν. « Είναι το πιο θεαματικό, το πιο πρακτικό, το πιο άνετο και ανέμελο ρούχο. Έχει εκφραστικότητα, είναι ταπεινό, έχει σεξ απίλ, είναι απλό. Είναι και έχει όλα όσα ήθελα πάντα από τα ρούχα μου».

Στον οίκο υψηλής ραπτικής του που έντυνε τις γυναίκες από τα  μεγάλα σαλόνια της δεξιάς όχθης του Σηκουάνα, λανσάρισε το στιλ μπίτνικ και το στιλ σαφάρι. Έτσι λανσάρησε το στενό γυναικείο παντελόνι, τις μπότες που φτάνουν ως τον μηρό αλλά και τα ρούχα που παρέπεμπαν σε άλλες, προηγούμενες δεκαετίες, όπως του 1920, του 1930 και του 1940. Υπήρξε και ο πρώτος σχεδιαστής που χρησιμοποίησε μαύρα και μελαμψά μοντέλα. Το 1965 σχεδιάζει το εμβληματικό του φόρεμα εμπνευσμένο από τους γεωμετρικούς πίνακες του Πιετ Μοντριάν που έμεινε στην ιστορία της μόδας. Ακολούθησε το σμόκιν που βρήκε το τέλειο μοντέλο στο σώμα της επιστήθιας φίλης του Κατρίν Ντενέβ.  Η Κατρίν Ντενέβ ήταν η πρώτη πελάτισσα του Ιβ Σεν Λοράν στο κατάστημα της Αριστερής Όχθης που είχε ανοίξει.

Το κατάστημα της Αριστερής Όχθης άνοιξε το 1966. Ήταν το περίφημο prêt-à-porter, Yves Saint Laurent – Rive Gauche, στη μποέμ όχθη του Σηκουάνα. Ο Σεν Λοράν ονειρευόταν τη μόδα που φοριέται στο πεζοδρόμιο από τα κορίτσια που δουλεύουν. Χωρίς πολλές πρόβες. Μια γρήγορη μόδα που να την αντέχει η τσέπη τους. Η σειρά του στο prêt-à-porter υμνήθηκε πολλές φορές περισσότερο από την υψηλή ραπτική.

Με τέσσερις κολεξιόν κάθε χρόνο, ο Ιβ Σεν Λοράν δοκιμάζει τα όριά του και βάζει σε κίνδυνο την σωματική και ψυχική του υγεία. Έπινε αλκοόλ και έκανε ναρκωτικά σαν να μην υπάρχει αύριο. Τα ξενύχτια με τις φίλες του στο Studio 54 στη Νέα Υόρκη και στο Regine’s στο Παρίσι έχουν αφήσει ιστορία. Έπεφτε λιπόθυμος από την εξάντληση και το μεθύσι.

Ενώ ο κόσμος τον τιμούσε, οι γυναίκες του έδειχναν πίστη στο στιλ του, η ζωή του τσακισμένη από τις καταχρήσεις έπαιρνε έναν αναπότρεπτο κατήφορο. Το 2002, κουρασμένος και εξαντλημένος, αποσύρθηκε από την καλλιτεχνική διεύθυνση του οίκου του. Πέθανε την 1η Ιουνίου 2008, από καρκίνο του εγκεφάλου. Το σώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του σκορπίστηκαν στο Μαρακές, στο Μαρόκο, στην Majorelle Garden, μια κατοικία με βοτανικό κήπο που είχε αποκτήσει με το Μπερζέ από το 1980 ένα καταφύγιο που αγαπούσε και επισκεπτόταν συχνά για να βρει έμπνευση.