marmagaΤα χρόνια της τιμιότητας του ίνσταγκραμ είναι εδώ: Κάτι αλλάζει και ήταν καιρός πια
Κάτι αλλάζει και ήταν καιρός πια. Hashtag: #thenewhonesty
Ανασκόπηση #nostalgia
Ήταν γύρω στο 2011 όταν στην οθόνη του κινητού μου εμφανίστηκε ένα μικρό εικονίδιο που έμοιαζε με ρετρό κάμερα. Το Instagram – εξηγούσα στους φίλους μου τότε – ήταν “κάτι σαν Τwitter με εικόνες”. Το πιο ενδιαφέρον ήταν ότι διέθετε φίλτρα που έκαναν όλες τις φωτογραφίες του smart phone να μοιάζουν καλλιτεχνικές.
Ανέβασα την κόρη μου να κάνει βουτιά από ένα βράχο στην Ίο (7 χρόνων τότε), μετά εμένα με ένα φόρεμα σε τρεις διαφορετικές εκδοχές φίλτρων, την μία μετά την άλλη (σε μία εν αγνοία μου προφητική κίνηση της μεθόδου @Jacquemus!), τις vintage καρέκλες του εξοχικού, την είσοδο μιας μεσοπολεμικής αθηναϊκής πολυκατοικίας, το παρεό μου κρεμασμένο σε ένα μπαλκόνι με θέα στο Αιγαίο. Αυθόρμητα μοιραζόμουν και μιλούσα ένα κοινό κώδικα με λίγους ακόλουθους-φίλους που αμοιβαία εκτιμούσαμε τις καλλιτεχνικές μας προσεγγίσεις και αλληλο-σχολιάζαμε. Αυτά ήταν τα χρόνια της αθωότητας του @elenista. Τα αναπολώ συχνά έκτοτε.
Kανένα #PureBliss
1-2 χρόνια μετά συνεχίζω να αποτελώ αντιπροσωπευτικό παράδειγμα πλειοψηφίας χρηστών. Τότε ήταν που ξεκίνησε μια αλλαγή προσέγγισης από μέρους μου η οποία κατά καιρούς έφτανε σε σημείο εμμονής. Ήταν αδιαπραγμάτευτο για μένα, το feed μου (ως ανθρώπου μέσα στο χώρο του content creation) να είναι θε-μα-τι-κό! Κάθε λήψη έπρεπε να είναι σοφά μελετημένη από άποψη μηνύματος και αισθητικής. Στη συνέχεια, στη ζωή μου όπως και όλης της συμπαθούς τάξης των instagrammers, μπήκε ένα ανελέητο κυνήγι του reach που, χωρίς λογική, άλλοτε έφτανε στα ουράνια και άλλοτε καταποντιζόταν στα Τάρταρα. Έγινα VSCO expert. Μελέτησα περί τα 62 διαφορετικά φιλτρο-μείγματα της ομώνυμης εφαρμογής για να καταλήξω στο HB2 (ένα ψυχρό “μπλεδίζον” φίλτρο που τώρα μου φαίνεται υπερβολικά ξασπρισμένο). Εκτός του ότι το feed μου έπρεπε να είχε συνέπεια, χρειαζόταν επίσης να λειτουργώ με τα ωράρια του κοινού, να μελετώ και να αναλύω το συνεχές feedback από τα insights που έρεαν άφθονα από τη δημοφιλή πλατφόρμα.
Στις λήψεις ήμουν πάντα μόνη μου. Ζούσα μια τέλεια ινσταγκραμική ζωή σε διακοπές, ταξίδια, εστιατόρια, μουσεία, ολομόναχη. Όλοι οι άλλοι γύρω μου μπήκαν στην κατηγορία που ονομάστηκε #NITS (never in the shot).
Ο (κάθε) #instagramhusband ξεπέρασε τον εαυτό του, ηρωοποιήθηκε. Ο αυθορμητισμός της μοιρασιάς είχε εκλείψει παντελώς.
