Πέλλα: Στα λημέρια των λύκων

Η άγρια φύση στα δάση της βόρειας Πέλλας είναι ακόμα παρθένα, κάτι που οφείλεται στη γεωγραφική θέση του τόπου, εκατέρωθεν των συνόρων, σε μια περιοχή με πολύ μικρή ανθρώπινη όχληση.

Ενας άφοβος λύκος εμφανίζεται στις πυρρόξανθες φτέρες του Βόρα

Καϊμάκτσαλαν, Πίνοβο και Τζένα απλώνονται στη σειρά στα βόρεια του Νομού Πέλλας σε μια ορεινή συνοριογραμμή που φτάνει τα 80 χλμ. Στα βόρεια και στα νότια, εκατέρωθεν των συνόρων, απλώνονται οι πλαγιές με τα μεικτά πλούσια δάση από οξιές, μαυρόπευκα και βελανιδιές, καλύπτοντας τεράστιες περιοχές, που λόγω της απομόνωσής τους έχουν ελάχιστα αλλοιωθεί από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις.

Πρόκειται για μια από τις πιο παρθένες περιοχές των Βαλκανίων από την άποψη του πλούτου της βιοποικιλότητας που φιλοξενούν. Και στην κορυφή αυτού του πλούτου βρίσκεται η έντονη παρουσία του βασιλιά του δάσους, του λύκου.

Ο ήλιος πέφτει στον Λουδία και οι μυοκάστορες βγαίνουν από τις κρυψώνες τους

Οι λίγοι βοσκοί που έχουν απομείνει στα δάση περιγράφουν την επαφή με αυτό το περήφανο ζώο σαν να είναι κάτι συνηθισμένο, σχεδόν καθημερινό, ενώ από τις αναφορές τους δεν λείπουν και οι περιγραφές από αγέλες που μέσα στον κρύο χειμώνα κατεβαίνουν στον κάμπο της Αλμωπίας για κυνήγι.

Εκτός από τους λύκους, αραιή είναι η παρουσία από αρκούδες, ενώ στα δάση ζούνε αγριόγατες και ζαρκάδια σε μεγάλους αριθμούς. Η βιοποικιλότητα συμπληρώνεται από την παρουσία πολλών ακριβοθώρητων πουλιών της αλπικής ζώνης αλλά και μιας σπάνιας χλωρίδας με είδη που συναντά κανείς μόνο στην Κεντρική Ευρώπη.

Τα νερά που γεννιούνται στις κορυφογραμμές, κατεβαίνουν μέσω ενός πολυδαίδαλου ιστού ποταμών προς τον κάμπο, δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες για την παρυδάτια και υδρόβια ορνιθοπανίδα, ενώ οι μυοκάστορες που δραπέτευσαν από τα γουναράδικα έχουν εγκατασταθεί κατά δεκάδες σε κάθε μεγάλο υδάτινο βραχίονα.