Ο Έλληνας τραγουδιστής που μπήκε τρεις φορές στο βιβλίο Γκίνες – Η φωνή που κατέκτησε τον κόσμο

«My Friend the Wind». Αυτό ήταν πάντα ο Ντέμης Ρούσσος. Μια βελούδινη, αέρινη φωνή, που ήταν σίγουρο …
πως θα γινόταν μουσικός σου «φίλος», όσο περισσότερο τον άκουγες.

Πριν από έξι χρόνια, στις 25 Ιανουαρίου 2015, έφυγε από τη ζωή ο Ντέμης Ρούσσος, ενώ νοσηλευόταν με καρκίνο στο νοσοκομείο “Υγεία”. Ο θάνατος του ανακοινώθηκε την επομένη μέρα μέσω ενός tweet του φίλου του παρουσιαστή Νίκου Αλιάγα. Αργότερα επιβεβαιώθηκε από την κόρη του.

Δεν θα σε κέρδιζε ποτέ γιατί απλά ήταν κοσμογυρισμένος και επειδή είχε κάνει επιτυχία στο εξωτερικό. Ο Ντέμης Ρούσσος παρόλο που τα είχε ζήσει όλα, δόξα, φήμη, καταξίωση, χρήματα, παρέμεινε για πάντα σεμνός. Η έννοια του καλλιτέχνη. Ήταν η φωνή του, που κανονικά θα πρέπει να μελετηθεί, που όμοιά της δεν υπήρξε ποτέ και που σε καθήλωνε από την πρώτη στιγμή. Είτε σου άρεσαν, είτε δεν σου άρεσαν τα τραγούδια του.

Ξεκίνησε μικρός την σχέση του με την μουσική από την Αλεξάνδρεια. Ο πολυπολιτισμικός αέρας, οι διάφορες μουσικές, από την Jazz μέχρι και την εκκλησιαστική μουσική, τον μετέτρεψαν σε μια μουσική εγκυκλοπαίδεια. Είχε ακούσει διάφορα είδη σε ένα σταυροδρόμι πολιτισμών που θα τον έκαναν να αγαπήσει ακόμα περισσότερο αυτό το οποίο ακολούθησε σε όλη του την ζωή. Την μουσική και το τραγούδι. Όταν αργότερα γνώρισε την μουσική ιδιοφυία που λέγεται Βαγγέλης Παπαθανασίου, εκείνος δεν θα μπορούσε να γυρίσει το κεφάλι του από την άλλη. Γιατί με τον Ντέμη Ρούσσο δεν θα μπορούσες ποτέ να είσαι αδιάφορος μόλις άκουγες τις νότες που έβγαιναν από μέσα του.

Αυτές οι νότες που μπορούσαν να σε αναστατώσουν όταν τραγουδούσε το «The Four Horsemen» από τον δίσκο «666» των «Aphrodite’s Child».

Ή εκείνες που θα σου προκαλούσαν την απόλυτη γαλήνη όταν θα άκουγες το πρώτο του σόλο τραγούδι, το «We Shall Dance».

Η ζωή του και η καριέρα του συνέπεσε με πολύ σημαντικά γεγονότα. Από τον Μάη του ’68, μόλις ξεκινούσε με τους «Aphrodite’s Child» στο Παρίσι που έβρεχε δακρυγόνα (τότε είχε γραφτεί τυχαία το «Rain and Tears» και έγινε αμέσως επιτυχία), μέχρι την αεροπειρατεία το 1985, που τα μέλη της «Χεζμπολαχ» και της «Τζιχάντ» μόλις τον αναγνώρισαν είπαν να αφήσουν για λίγο κατά μέρος τα σχέδια τους και να γιορτάσουν τα 39α γενέθλιά του. Ο Ντέμης Ρούσσος είχε μια οικουμενική αναγνώριση. Ήταν ένας τραγουδιστής σαν εκείνους τους καθηγητές που μπαίνουν σε μια τάξη και επικρατεί απόλυτη ησυχία, όχι από φόβο, αλλά γιατί κανείς δεν θέλει να χάσει ούτε μια συλλαβή από την παράδοση.