Μαρία Πολύζου, η κορυφαία μαραθωνοδρόμος μας

Αν ήταν αυτοκίνητο θα είχε… αλλάξει, τουλάχιστον, μία φορά μηχανή. Αν ζούσε στην Αρχαία Ελλάδα, θα υπήρχαν και γυναίκες ημεροδρόμοι. Ο λόγος για τη μαραθωνοδρόμο, Μαρία Πολύζου η οποία έχει διανύσει τα 2/3 της απόστασης ώς το… φεγγάρι, περισσότερα από 250.000 χλμ. Στις 9 Νοεμβρίου θα τρέξει ύστερα από 10 χρόνια στην κλασική διαδρομή, όχι για να διεκδικήσει ένα ρεκόρ αλλά σαν ένας σύγχρονος θηλυκός Φειδιππίδης θα μεταφέρει το δικό της μήνυμα. Εξάλλου κάθε αγώνας της έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία.

Όπως αναφέρει η Καθημερινή, ατελείωτα χιλιόμετρα και ρεκόρ θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί η ζωή της κορυφαίας μαραθωνοδρόμου μας. Από το 1997 κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ στην κλασική διαδρομή, ενώ στην καριέρα της έχει σημειώσει 14 πανελλήνια ρεκόρ. Δώδεκα φορές έτρεξε τα 42.195 μ. κάτω από 2:40.00. Αυτή τη φορά θα αγωνιστεί για διαφορετικό λόγο: θα είναι ο «οδηγός» του 68χρονου προέδρου της Διεθνούς Ενωσης Μαραθωνίων Δρόμων, Πάκο Μποράο. «Πάντα έλεγε ότι ένας μαραθωνοδρόμος πρέπει να τρέξει έστω μία φορά την κλασική διαδρομή. Στα 68 του αποφάσισε να το κάνει, και ο ίδιος, πράξη. Η συμμετοχή του τιμάει τη χώρα. Θέλω να τον βοηθήσω να τερματίσει και να μεταφέρει το δικό του μήνυμα», λέει στην «Κ» η αθλήτρια.

Η Μαρία Πολύζου κρέμασε τα παπούτσια του πρωταθλητισμού μετά το 2004. Ο αθλητισμός, βέβαια, υπήρχε στο αίμα της. Ετσι, στην επέτειο των 2.500 ετών από τη Μάχη του Μαραθώνα, το 2010, θέλησε να αναβιώσει τον Φειδιππίδειο Αθλο: να διανύσει τα 520 χλμ. της απόστασης Αθήνα – Σπάρτη – Αθήνα. «Ετρεξα καλοκαίρι, την ίδια εποχή που είχε γίνει και η Μάχη. Ηθελα να τιμήσω την επέτειο με τον δικό μου τρόπο. Τότε δεν γυμναζόμουν. Η ζέστη ξεπερνούσε τους 40 βαθμούς. Πολλές φορές σκέφτηκα το “Ή ταν ή επί τας”. Το ότι δεν απέκτησα προβλήματα υγείας από την προσπάθεια αποτελεί θαύμα. Εχασα κιλά και ανέβασα πυρετό.

Ξεκίνησα να τρέχω με παπούτσια Νο 39 και τερμάτισα με Νο 41. Οι δρόμοι των μεγάλων αποστάσεων σε βοηθούν να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Οταν το σώμα κουραστεί, τότε βρίσκουμε καταφύγιο στην ψυχή και παίρνουμε δύναμη», τονίζει η Μαρία Πολύζου.

Οταν έκανε πρωταθλητισμό την αποκαλούσαν «σπουργίτι» γιατί έτρωγε ελάχιστα και έτρεχε συνέχεια. Οι επιτυχίες της είναι πολλές. Ποιους, όμως, θεωρεί σταθμούς στη ζωή της; «Το 1990 κέρδισα τους Βαλκανικούς στην Κωνσταντινούπολη. Για 30΄ με χτυπούσε το χαλάζι και ένιωθα την ανάσα της Τουρκάλας αντιπάλου μου. Νίκησα και άκουσα τον Εθνικό Υμνο μέσα στην Κωνσταντινούπολη. Θυμάμαι ακόμα και τη μυρωδιά του αέρα.

Το 1996 πήρα μέρος στους Ολυμπιακούς της Ατλάντας και μπήκα στο Στάδιο κρατώντας ένα μικρό ελληνικό σημαιάκι. Στα αυτιά μου υπάρχουν ακόμα οι επευφημίες του κόσμου. Το 1997, στο Παγκόσμιο της Αθήνας ήρθα 12η ανάμεσα σε 96 αθλήτριες και, φυσικά, ο «Φειδιππίδειος Αθλος».

Ρεκόρ, επιτυχίες, στιγμές δόξας. Και μέσα σε αυτά ένα παράπονο: κάποιες συνθήκες δεν τη βοήθησαν να τρέξει τα 42.195 μ. κάτω από 2.30.00. «Αν είχα τα τζελ και τα σημερινά αθλητικά παπούτσια θα είχα επίδοση κάτω από 2.28.00», καταλήγει χαμογελώντας.