Καστοριά: Στις ψησταριές η Ελλάδα αναστενάζει!

Κάθε πλατεία και γιορτή, κάθε γιορτή και τσίκνα!
Η έκπληξη είναι πως στις περισσότερες η Αντιπεριφέρεια είναι χορηγός! Τί χορηγεί; Τα χρήματα που ο λαός και κυρίως οι επαγγελματίες καταθέτουν με πόνο στις ΔΟΥ; Και γιατί χορηγεί; Για να εκτυπωθούν τα εισιτήρια που θα πουληθούν στον κόσμο;
Όσο κι αν δεν αρέσει στους συλλόγους και τα μέλη τους, κάποιες αλήθειες πρέπει να λεχθούν. Και θα τις πούμε εδώ, παίρνοντας σαφώς το μέρος των φορολογουμένων επαγγελματιών, που εν μέσω κρίσης πασχίζουν να κρατήσουν ανοιχτά τα μαγαζιά τους και να διατηρήσουν το προσωπικό τους. Οι επαγγελματίες που έχουν αντίπαλους τους ερασιτέχνες!
Το πρώτο που παρατηρεί κανείς είναι πως όπου υπάρχει σουβλακογιορτή εκεί τα καταστήματα είναι άδεια! Οι πελάτες τους -κυλιόμενο είδος- έχουν καθίσει στις πλαστικές καρέκλες του διοργανωτή συλλόγου και εκπρόσωποί τους περιμένουν στην ουρά για το ξεροψημένο (έως καψαλισμένο) λουκάνικο. Ακόμα κι αν η εκδήλωση λέγεται «γιορτή μήλου», «γιορτή φασολιού» ή «γιορτή της σαρδέλας». Γκέστ-στάρ πάντα το σουβλάκι!

Το δεύτερο είναι πως καμία σχεδόν δοσοληψία δεν έχει παραστατικά! Θα ήταν περίεργος, έως γραφικός, αν κάποιος ζητούσε απόδειξη για το σουβλάκι του. Θα τον κοίταζαν εχθρικά όλοι: μέλη, φίλοι και Δ.Σ. του συλλόγου…
Το τρίτο είναι η υγιεινή! Αν σε κάθε κατάστημα εστίασης, ακόμα και ο τελευταίος βοηθός σερβιτόρου οφείλει να έχει βιβλιάριο υγείας, οι ψήστες των σουβλακογιορτών αμφίβολο είναι αν έχουν συστατική επιστολή εμπειροτέχνη. Γι’ αυτό, άλλωστε, πολλά απ’ τα παρασκευάσματά τους είναι ωμά ή καμένα!
Κι οι τουαλέτες; Κάποιοι χώροι τυχαίνει να έχουν, κάποιοι προσφέρουν εναλλακτικές, οικολογικές, λύσεις: Πίσω από θάμνους, αν μιλάμε για εκδηλώσεις στην ύπαιθρο, στους τοίχους των παρακείμενων κτιρίων, αν μιλάμε για πλατείες! Το ίδιο και για το πλύσιμο των χεριών. Αν κάποιος ευεργέτης του χωριού έκανε κάποια βρύση εκεί κοντά, έχει καλώς.
Δεν θα συνεχίσουμε, για να μή κόψουμε εντελώς την όρεξη όσων θέλουν φθηνή διασκέδαση. Φθηνή; Άλλο ένα θέμα εδώ. Για μια άλλη συζήτηση…
Θα κλείσουμε με την ευχή ο Έλληνας να είναι πάντα χαρούμενος και γελαστός. Καθότι, ο λαός τραγούδι θέλει. Αλλά, ας αλλάξουμε και λίγο το μενού, αδερφέ. Όλο σουβλάκι;