marmagaΑυτά είναι παράλογο να τα περιμένεις από τα παιδιά σου
Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκονται, εφόσον είναι αρκετά (για να μην πω πολύ) κάτω του ορίου ενηλικίωσης. Όσο ώριμα ή έξυπνα ή υπεύθυνα κι αν θεωρείς ότι τα έχεις κάνει. Γιατί φυσικά, από μόνα τους δεν θα είχαν καταφέρει σχεδόν τίποτα, είναι η χρυσή τους η μανούλα αυτή που τα έχει εξοπλίσει πλήρως, με όλα τα εφόδια που απαιτούνται για να γίνουν έτσι. Πώς έτσι; Όπως τα θέλεις. Και όπως περιμένεις να γίνουν.
Μυρίζομαι καταπίεση και υστερικές τάσεις, κρυμμένες κάτω από το μανδύα του μητρικού ενδιαφέροντος, και δεν μου αρέσει καθόλου. Όπως και να ΄χει το πράγμα, λέω να πάρω το φτυάρι και να αρχίσω να θάβω τις όποιες ακραίες προσδοκίες σου, τις οποίες παράλογα μπορείς να έχεις μετατρέψει σε απαιτήσεις-βουνό από τα παιδιά σου, ρίχνοντας όσο περισσότερο χώμα μπορώ. Κι αν αυτό δεν είναι αρκετό για να κρατηθουν στην επιφάνεια, δεν πειράζει, θα αναλάβει η ίδια η πραγματικότητα την ανώμαλη προσγείωση που σου χρειάζεται, για να καταλάβεις…
Ώριμες και ψύχραιμες αποφάσεις. Στην ηλικία που βρίσκονται, το μόνο το οποίο τα κινητοποιεί είναι το συμφέρον, η έξη τους προς κάτι συγκεκριμένο και η ωμή, ακατέργαστη θέληση. Το να περιμένεις αποφάσεις, που βασίζονται σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις, και σε πλήρη διαχείριση του συναισθηματικού τους κόσμου (ιδίως αν μιλάμε για προεφηβική ή εφηβική φάση) είναι σαν να περιμένεις από τον Σίσυφο να κυλήσει τον βράχο του στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γυρίσει πίσω. Κάπως αδύνατον δηλαδή, όσο κι αν δνε θες να το καταλάβεις…
Ανάλυση συνεπειών και κόστους. Ξέρεις γιατί δεν συμβαίνει αυτό; Γιατί τα παιδιά είναι προς το παρόν απαλλαγμένα από την φάση της παράνοιας που ζούμε οι μεγάλοι, και στην οποία πρέπει να ζυγίζουμε και να μετράμε κάθε χιλιοστόγραμμο της δράσης μας. Αυτά δρουν και πράττουν όπως νιώθουν, και οι όποιες συνέπειες μπορεί να περάσουν φευγαλέα από το μυαλό τους, αποκρούονται ως μη πιθανές να επέλθουν. Σταμάτα, συνεπώς, να τα πιέζεις να σκέφτονται το κάθε τι, και να εντείνεις την πίεση αυτή, εφόσον διαπιστώνεις ότι δεν τα καταφέρνουν. Είναι στη φύση τους, και σε ξεπερνά…
Πρωτιές και μόνιμες επιτυχίες. Ακόμη και τα παιδιά που το πετυχαίνουν αυτό, αναλογίζεσαι τι ψυχικό φορτίο κουβαλούν και τι κόστος έχουν αναλάβει προκειμέου να τα καταφέρουν; Απροσμέτρητο, σε πληροφορώ, και πάντως δεν έχουν μεγαλώσει ακριβώς φυσιολογικά. Σταμάτα, επομένως, να τα μεγαλώνεις στη λογική του ότι πρέπει να είναι μόνιμα οι καλύτεροι σε ό,τι κάνουν. Η ψυχική τους σταθερότητα και ηρεμία είναι πολύ πάνω από το προσωπικό σου κοκόρεμα στις κουτσομπόλες της γειτονιάς, των οποίων τα στόματα θέλεις (αλήθεια, γιατί;) να βουλώσεις. Και αν δεν μπορείς να το αντιληφθείς, τότε εσύ έχεις το πρόβλημα και όχι αυτά…
Ψυχρή λογική και συναίσθημα μηδέν. Συνδυασμός που δεν υπάρχει περίπτωση να σου βγει, όπως και να έχει. Πολύ απλά γιατί η δική σου κυνικότητα δεν αποτελεί ένα στοιχείο που οποιοδήπτε παιδί θα υιοθετήσει ασμένως στην καθημερινότητα του. Κι αν η ίδια προσπαθήσεις να του την επιβάλλεις με το ζόρι, ε τότε θα διαπιστώσεις ότι θα σε πολεμήσει, επιστρέφοντας σου την πίσω με διπλή ένταση. Όχι, δεν είναι θέμα αντιδραστικότητας, είναι ζήτημα ηλικίας. Και αντίληψης για την πραγματικότητα. Η οποία πόρρω απέχει από ένα συντηρητικό και συμβιβασμένο μυαλό σαν το δικό σου. Το οποίο, όχι, δεν πρόκειται να τους το μεταμοσχεύσεις με το ζόρι, όσο κι αν το προσπαθήσεις, συνεπώς, καλύτερα να αρχίσεις να συμβιβάζεσαι…
Απόλυτη υπευθυνότητα και παραμονή σε καλούπια. Δεν λέω, οι απειλές, η βία κάθε είδους και η έμμονη προσπάθεια μπορέι να αποφέρουν εν προκειμένω καρπούς. Και να καταφέρεις να μετατρέψεις τα παιδιά σου σε ρομποτάκια, που εκτελούν πειθήνια εντολές, μη βγαίνοντας ούτε εκατοστό από τις γραμμές που η ίδια έχεις χαράξει με απόλυτη αυστηρότητα. Ναι, μπορείς να τα διαμορφώσεις σε αποστειρωμένες προσωπικότητες που εκτελούν πάντα το σωστό και πρέπον, κατά τα δικά σου πρότυπα, βεβαίως βεβαίως, αλλά δεν αντιλαμβάνεσαι πόσο μπούμερανγκ θα σου γυρίσει όλο αυτό όταν θα μπορούν πλέον να αναλάβουν την ευθύνη των αποφάσεων τους και δεν θα σε φοβούνται. Δεν είναι έτσι τα παιδιά,και δυστυχως αδυνατείς να το αντιληφθείς. Ή μάλλον, δεν θέλεις. Εξακολούθησε λοιπόν το λανθασμένο μονοπάτι σου. Θα εκπλαγείς όταν θα δεις που θα σε οδηγήσει, αναφορικά με τη σχεση σου μαζί τους. Και θα είναι πολύ αργά, για να αλλάξεις πορεία ή να γυρίσεις προς τα πίσω…
