ΠΕΙΝΑΕΙ Ο ΚΟΣΜΑΚΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΛΑΚΗΣ.

Σήμερα το πρωί οι αρχές τον συνέλλαβαν για έβδομη φορά τα τελευταία χρόνια για χρέη προς το δημόσιο και τον οδήγησαν στον εισαγγελέα, απ’ όπου αφέθηκε ελεύθερος λίγη ώρα αργότερα.

Η αλήθεια κατ’ εμέ -και ξέρω ότι πολλοί θα μου ασκήσετε κριτική τις επόμενες ώρες γι’ αυτά που γράφω-είναι ότι ο Λάκης Γαβαλάς πέρασε πολλά περισσότερα από αυτά που του άξιζαν. Σαφέστατα έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης για την πτώχευση της εταιρίας του, επειδή λόγω χαρακτήρα και μόνο, δεν παρακολουθούσε ποτέ τις οικονομικές συναλλαγές με προμηθευτές και δημόσιες υπηρεσίες.

Ο Λάκης δεν λάτρεψε ποτέ το λογιστήριο της εταιρίας του, παρά μόνο όταν ζήταγε να του βάλουν λεφτά στο λογαριασμό του για κάποιο από τα ταξίδια του στο εξωτερικό. Είχε βάλει -ή έτσι νόμιζε τουλάχιστον- ανθρώπους που δεν ήταν απλά της εμπιστοσύνης του, αλλά συγγενείς του, πιστεύοντας ότι είχε το κεφάλι του ήσυχο. Όταν άρχισαν να χτυπάνε οι καμπάνες και αποφάσισε να ελέγξει τι συμβαίνει, είχε αρχίσει ήδη η αντίστροφη μέτρηση για το λουκέτο. Την ίδια στιγμή η διευθύντρια του λογιστηρίου του, κυκλοφορούσε με την παλιά του Porsche, την οποία αγόρασε από τον ίδιο, χωρίς ο Γαβαλάς να αναρωτηθεί που βρήκε τα λεφτά.

Μετά άρχισε ο χορός των συλλήψεων από τις Αρχές, οι οποίες επέδειξαν ιδιαίτερο ζήλο στην περίπτωσή του -αλλά και στην αδερφή του, Νότας- λες και ήταν ο μεγαλύτερος οφειλέτης του Δημοσίου.

Η αλήθεια είναι ότι ο Γαβαλάς «πούλαγε» τρελά σαν πρόσωπο με όλο αυτό το ανεπιτήδευτο glam που απέπνεε σαν προσωπικότητα και το ιδιαίτερο στυλ του, οπότε κάθε σύλληψη ήταν ένα μικρό πάρτι για τα media και τον κόσμο που «δίψαγε» για επώνυμο κοσμικό αίμα, τρελαμένος από τις περικοπές σε μισθούς, τις απολύσεις και την φοροεπιδρομή.

Ακόμη όμως και όταν προφυλακίστηκε τελικά, ο Γαβαλάς απέδειξε ότι ήταν πολύ πιο άνδρας από έτερους διάσημους κρατούμενους στο σωφρονιστικό ίδρυμα του Κορυδαλλού, με τους οποίους συμβίωσε για πολλούς μήνες. Δεν άρχισε τις αιτήσεις για αποφυλάκιση όπως ο Άκης ή ο Λαυρεντιάδης, και προσπάθησε στο μέτρο του δυνατού να είναι ο εαυτός του μέσα σε πρωτόγνωρες για τον ίδιο συνθήκες.

Ναι, μέχρι λίγους μήνες πριν την οικονομική καταστροφή, ζούσε μια ζωή που για πολλούς μπορεί να ήταν προκλητική, ήταν όμως ένας επιχειρηματίας που ξεχώριζε από μακριά για τις επαγγελματικές του κινήσεις και την αισθητική του, η οποία ήταν μοναδική.

Το πλήρωσε ακριβά, και πιθανότατα θα εξακολουθεί να το πληρώνει, παρά το γεγονός ότι παραχώρησε ακόμη και περίφημο κτήριο της Κάντζας στο κράτος, προκειμένου να κλείσει τους λογαριασμούς του με το δημόσιο.

Ίσως χρειαστεί τους επόμενους μήνες να γράψει και πάλι το «free again» στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, πλέον όμως έχει συνειδητοποιήσει εδώ και καιρό για τα καλά ότι η ζωή του δεν θα είναι ποτέ πια αυτή που ήταν προ της κατάρρευσης.

Τότε που ξεκίνησε να γράφεται το πιο «κακό» κεφάλαιο της μυθιστορηματικής ζωής του…